Οι κάπως μεγαλύτερες/οι θα θυμάστε σίγουρα το ζευγάρι της cartoonist Kim Casali που πρωταγωνιστούσε στην σειρά σκίτσων με τίτλο "Love is" . Τα ασπρόμαυρα ανθρωπάκια και οι witty απαντήσεις τους στο αιώνιο ερώτημα έγιναν διάσημα ανά τον κόσμο, και τα παλιά μου λευκώματα που κρατάω προσεκτικά φυλαγμένα από την εποχή του σχολείου είναι γεμάτα από τις εφηβικές προσπάθειες – τις δικές μου και των συμμαθητριών μου- να εξηγήσουμε αυτή την ακατανίκητη – και καμιά φορά ανεξήγητη- έλξη που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δυο ανθρώπους με δυνατή χημεία.
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή πίσω στον χρόνο, αντιλαμβάνομαι πως ο έρωτας σήμαινε διαφορετικά πράγματα για μένα σε διαφορετικές περιόδους. Υπήρξε ρομαντικός, μέσο αναζήτησης ορίων, πειραματισμός, παιχνίδι εξουσίας, περιπέτεια, ενθουσιασμός, απογοήτευση, προδοσία, αμφισβήτηση αλλά και παραδοχή. Μεγαλώνοντας μαθαίνεις πως ο έρωτας αλλάζει όπως αλλάζεις και εσύ, και πως η αληθινή του δύναμη, αν είσαι τυχερή/ος, είναι να μπορείς να τον διακρίνεις μέσα στο πέρασμα του χρόνου και να τον εκτιμάς στην διάρκεια του.
Και έτσι σήμερα, που είναι η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, σκέφτηκα να σας δώσω την δική μου απάντηση, έτσι όπως την διαμόρφωσα τα περίπου σαράντα αυτά που χρόνια που ασχολούμαι με το σπορ.
Έρωτας λοιπόν είναι αυτή η γραμμή που ανεβοκατεβαίνει σαν τρελή, αλλάζοντας κάθε λίγο και λιγάκι το διάγραμμα της ζωής σου.. Αυτό που μεταλλάσσεται κάθε τόσο σε κάτι αλλιώτικο και σε μπερδεύει. Που την μια είναι πόθος, την άλλη απογοήτευση, μετά γέλιο, μετά θυμός.. Που κάποιες φορές ξεκουράζεται και γίνεται ρουτίνα αλλά φτάνει μια σκέψη για να σου θυμίσει πως έφτασες μέχρι εκεί και μια σπίθα για να ανάψει πάλι πυρκαγιά και να γυρίσει η καθημερινότητα σου τούμπα απ΄το τίποτα.. Είναι αυτό που διαλέγεις ξανά και ξανά τον ίδιο άνθρωπο μέσα στην καρδιά σου για εντελώς διαφορετικούς λόγους, είναι αυτή η έννοια που υπάρχει πάντα στο βάθος του μυαλού σου, είναι ο χαμένος χτύπος της καρδιάς σου που δεν τον ξαναβρήκες ποτέ. Είναι αυτό που αντέχει στον χρόνο, και στις δυσκολίες, και στα τριξίματα, είναι εκεί που τρέχει το μυαλό σου αυτόματα όχι μόνο στα δύσκολα αλλά κυρίως στις χαρές. Είναι αυτό που σου δίνει φόρα, και σε πηγαίνει παρακάτω, αυτό που σε αλλάζει και σε κάνει να του μοιάζεις, αυτό που τα μικρά και τα ανόητα μπλέκονται γλυκά με τα μεγάλα και τα σημαντικά.
Και αυτοί οι έρωτες, οι δουλεμένοι και οι διαλεγμένοι, γιορτάζονται κάθε μέρα ακόμα και ασυνείδητα, και δεν έχουν ανάγκη από ειδικές περιστάσεις και λουλούδια και καρδούλες.. Γιατί η δύναμη τους είναι σ΄αυτά που έχουν ήδη ειπωθεί, ξανά και ξανά, σ΄αυτά που είναι δεδομένα όχι με τον βαρετό αλλά με τον δύσκολο τρόπο, αυτόν που έχει πίσω του διαδρομές μεγάλες και δύσβατες... Όσα σεντόνια κι αν τσαλακώθηκαν, όσα λόγια κι αν ειπώθηκαν, όση απόσταση κι αν διανύθηκε, ο έρωτας θα γιορτάζει κάθε φορά που θα κοιτάζεις μάτια που σε καθρεφτίζουν όπως την πρώτη και κάθε στιγμή που θα χαμογελάς μόνος σου, στην σκέψη μιας στιγμής, ενός αστείου ή ενός φιλιού που αντέχει ακόμα..
Ότι κι αν κάνετε σήμερα, να περάσετε όμορφα. Και ερωτευμένες ή όχι, να θυμάστε πάντα να λέτε τα σ’ αγαπώ σας. Όχι μόνο σήμερα αλλά κάθε μέρα. <3
