Ένα από τα πράγματα που αγαπώ πολύ, είναι να μαζευόμαστε στο σπίτι φίλοι για φαγητό. Λατρεύω την διαδικασία, να διαλέξω την σύνθεση της παρέας- μια που το τραπέζι μας χωράει μέχρι δέκα άτομα- να σκεφτώ το μενού και μετά να ασχοληθώ με το fun part. Που είναι κατ’ αρχάς να μπω στην κουζίνα και να φτιάξω τα πάντα from scratch και στην συνέχεια να στρώσω το τραπέζι και να ασχοληθώ με την διακόσμηση. 
Η μαγειρική είναι από μόνη της μια μορφή ψυχοθεραπείας για μένα, οι ώρες που περνάω μετρώντας και ανακατεύοντας υλικά και δοκιμάζοντας καινούριες ή επαναλαμβάνοντας παλιές συνταγές με χαλαρώνουν και καθαρίζουν το μυαλό μου. Σαν να πέφτουν οι συνήθως hectic ρυθμοί και να έχω την ευκαιρία να πάρω βαθιές ανάσες και να συγκεντρώσω την σκέψη μου σε πράγματα εποικοδομητικά, όπως αν ταιριάζει η καπνιστή πάπρικα με την σάλτσα cocktail ας πούμε. Η μαγειρική είναι επίσης ένας τρόπος για να λέω τα «σ’ αγαπώ» μου εκεί που πιστεύω πως αξίζουν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, δεν υπάρχει αγαπημένος μου άνθρωπος που να μην έχει φάει απ΄τα χεράκια μου, και μάλιστα more than once. Επειδή δεν μαγειρεύω συχνά -δεν είμαι από εκείνες τις γυναίκες που ετοιμάζουν κάθε μέρα άλλο φαγητό για την οικογένεια τους, τα αγόρια μου τρώνε πιο συχνά delivery παρά home made κουζίνα- όταν το κάνω, το κάνω επειδή το θέλω πολύ. Άρα το κάνω με κέφι, και με αγάπη, και με μεράκι, και αυτό περνάει στα πιάτα, είμαι σίγουρη. 
Επίσης, μου αρέσει να στρώνω ωραία τραπέζια. Δεν έχει σημασία αν το κάλεσμα είναι πιο formal ή απλά μια μάζωξη για να φάμε μια μακαρονάδα, θέλω το table setting να είναι ξεχωριστό. Έτσι κι αλλιώς, είμαστε από τους ανθρώπους εκείνους που το σπίτι και τα πράγματα τα έχουμε για να τα χαιρόμαστε πρώτα εμείς στην καθημερινότητα μας και μετά οι υπόλοιποι. Δεν έχουμε «καλά» σερβίτσια ή τραπεζομάντηλα, όταν τρώμε σπίτι έστω και οι τρεις μας, χρησιμοποιούμε τα Riedel ποτήρια μας . Με τα χρόνια, και επειδή σε μια άλλη ζωή πρέπει να ήμουν κίσσα ή κάποιο άλλο είδος ζώου από αυτά που σέρνουν την λεία τους στην φωλιά τους, έχω μαζέψει ότι μπορείτε να φανταστείτε από ειδικά σκεύη και σερβίτσια για τα πάντα. Και τα τραπέζια μου είναι χρυσές ευκαιρίες να σκεφτώ ένα concept και να ανασύρω όλα αυτά τα μικρά και χαζά που θα το αναδείξουν. Έτσι, προχτές το βράδυ που μετά από πολύ καιρό καλέσαμε την πρώτη δόση αγαπημένων φίλων for dinner, έβαλα τα δυνατά μου να είναι όλα to perfection. Από το τραπέζι με το υπέροχο centerpiece που διάλεξε η φιλενάδα μου η Στέλλα από το μαγαζί της Αντουανέττας Κουτσουράδη στην Κηφισιά μέχρι τις boys and girls ροζ και γαλάζιες κορδέλες στις πετσέτες, και από το μενού με τα ταιριασμένα από τον Πάνο κρασιά μέχρι την μουσική νομίζω πως όλα κύλησαν χαλαρά και ταυτόχρονα άψογα, με αποτέλεσμά οι πρώτοι φίλοι μας να έρθουν στις 9:30 και οι τελευταίο να φύγουν στις 2 το πρωί. 
Το μενού βασίστηκε σε «σιγουράκια», φαγητά δοκιμασμένα και το κυριότερο που μπορούν να ετοιμαστούν από την προηγούμενη έτσι ώστε την μέρα του τραπεζιού εγώ να πρέπει απλά να τα στήσω ή να τα ψήσω και να έχω όλο τον χρόνο να ασχοληθώ και να ευχαριστηθώ τους καλεσμένους μου. Γαρίδες cocktail, μια πράσινη σαλάτα με flakes παρμεζάνας, cranberries, cashew nuts και βινεγκρέτ φραμπουάζ, Ιταλικό παστίτσιο και Red Velvet Cake. 
Τα υπόλοιπα ήταν απλά και γνωστά. Φρέσκα λουλούδια στα βάζα, πολλά αναμμένα κεριά, τα φωτάκια του δέντρου να αναβοσβήνουν και να μας βάζουν σε mood γιορτινό και τα πιο λαμπερά χαμόγελα όλων μας να μπλέκονται με τα τσουγκρίσματα των ποτηριών και τα τραγούδια του Frank Sinatra. Και έτσι, νομίζω πως το πιο appropriate κλείσιμο είναι τα γλυκά λόγια της κάρτας που συνόδευε το υπέροχο δώρο της Νίκης και του Κωστή. «Πάντα να ‘στε καλά με σπίτι γεμάτο φίλους και καρδιά γεμάτη αγάπη». Αμήν!
Υ.Γ. Εννοείται πως οι φίλες μου έφυγαν με ένα Festive Jelly Jam η καθεμία. Αν δεν μου πουν εκείνες την γνώμη και τις παρατηρήσεις τους, πως θα διορθώσω ότι χρειάζεται τώρα που ακόμα προλαβαίνω? Επίσης, αν ψάχνετε ωραία μουσική για τα καλέσματα σας, κατεβάστε από το Apple Store την Easy Listening Dinner Party playlist. Είναι εξαιρετική!
