Ιούνιος, πρώτη μέρα του καλοκαιριού και επισήμως. Ξυπνάω με το ζόρι στις 9 και κάτι το πρωί. Από την προηγούμενη εβδομάδα έχουμε ανάψει air condition και κοιμόμαστε με τέλεια δροσιά, και λες και πέφτουμε σε χειμερία νάρκη, κανονικά. Εντάξει, μπορεί να φταίει και το ότι χτες το βράδυ, εκεί κατά τις 2, αποφάσισα ότι ήθελα να με πάω βόλτα. Για ποτό. Στο κέντρο. Ωραία ήταν. 
Λίγο αργότερα πίνω τον καφέ μου στην βεράντα βιαστικά, επιθεωρώντας με την άκρη του ματιού μου τα λουλούδια μου. Η γαρδένια έχει ανθίσει φουλ, και γενικά ζούγκλα το έχω κάνει το μαγαζάκι. Με την βοήθεια της μαμάς πάντα, αλλά ασχολούμαι και εγώ πια. Και μου αρέσει. Gardening is the new chic baby… 
Στις 10 έρχεται η Λίνα για μανικιούρ. Στην βεράντα, al fresco. «Το καλοκαίρι αρχίζει την μέρα που το γαλάζιο παίρνει την θέση του Burgundy μανικιούρ» γράφω στο FB εμπνευσμένη από την φίλη μου την Βίβιαν που έχει ανεβάσει λίγη ώρα νωρίτερα ένα επικό στάτους του alter ego της, του Αθήναιου, πάνω στο θέμα. Γαλάζιο όταν λέμε, εννοούμε το Blu της Zoya. Πάντα και μόνο. 
«.. και τα mermaid μαλλιά αντικαθιστούν τα ίσια..» συνεχίζει το ποστ μου και στέλνω μήνυμα στην Αγγελική για να κανονίσει την πορεία και τα εργαλεία της. Αυτή την εποχή και μέχρι τα τέλη του Σεπτέμβρη που θα επιστρέψω στο ολόισιο μαλλί μου σαν μετανοούσα Μαγδαληνή, θέλω μπούκλες, και vagues, και κορδέλες και φουλάρια και αυτό το ανέμελο look που υπαινίσσεται βουτιές στην θάλασσα, και αλάτι στο δέρμα, και ανταύγειες που στις έχει χαρίσει ο ήλιος και όχι μια ακόμα επίσκεψη στο κομμωτήριο. 
Βοηθάει και η μόδα φέτος βέβαια, μια που το Ματαλα style μου επιτέλους δικαιώνεται. Bohemian και hippy looks και άγιος ο Θεός, άμα ρίξετε μια ματιά στο Net a Porter θα καταλάβετε τι εννοώ και ευτυχώς που η ντουλάπα μου είναι γεμάτη με τέτοιου είδους ρούχα. Και φαρδιές souple παντελόνες, και floral αέρινες μακριές φούστες, και κοντά και φαρδιά τζηνς. 
Που θα τα σετάρω με τα ανάλογα αξεσουάρ, κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια, και φλατ παπούτσια ή πλατφόρμες, και καπέλα φυσικά για το πρωί, και oversized γυαλιά ηλίου σε παράξενα χρώματα, και τις υπέροχες τσάντες One and Only, και θα είμαι απολύτως a la mode και το κυριότερο, απολύτως στο στοιχείο μου, σαν το ψαράκι μέσα στο νερό, ακόμα κι αν το ψαράκι δεν είναι μπαρμπούνι ας πούμε αλλά η Όρκα. 
Χαζεύοντας βέβαια στο Net a Porter έπεσα πάνω σ΄αυτά τα παπούτσια Gucci και κάθε ίχνος αυτοσυγκράτησης πέταξε μακριά σαν αποδημητικό πουλί. Τα θέλω τα θέλω τα θέλω, αν όχι και τα δυο ένα τουλάχιστον και δεν ξέρω και ποιο να διαλέξω, και πόσο θα ήθελα να ήμουν ακόμα μικρή, κάπου εκεί στα επτά, και να κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να πάρω αυτό το απαλό γαλάζιο χρώμα που πάντα έπειθε τους γονείς μου να μου κάνουν όλα τα χατίρια μου… Είμαι όμως 53 και ο Πάνος αν του πω ότι θέλω κι άλλα παπούτσια θα με κοιτάξει με αυτό το ύφος που σημαίνει «έλεος κάπου» και δεν θα ασχοληθεί καν περεταίρω γιατί η αλήθεια είναι πως με τα παπούτσια και τις τσάντες καταφέρνω πάντα να το παρακάνω, με αποτέλεσμα χτες που έπεισα τον Ιάσονα να με βοηθήσει να κατεβάσω τα τελευταία κουτιά από το πάνω μέρος της ντουλάπας, στο δέκατο πέμπτο να κοντέψει να μου το πετάξει στο κεφάλι, ενώ στο τέλος με φιλοδώρησε και με ατάκα δολοφονική. «ούτε σαρανταποδαρούσα να ήσουνα πια, άσε που τα περισσότερα, δεν τα φοράς καν. Πολύ κουραστική είσαι…» :( 
Αφήνω το νύχι να στεγνώσει λίγο και πετάγομαι μέχρι το Super Market. Κάνω τρομερή εμφάνιση με γαλάζιο παντελόνι πιτζάμας - με λευκή δαντέλα στο τελείωμα- ασημένιες Havaianas, λευκό μακώ που έχει γίνει σχεδόν διάφανο πια από την χρήση - αλλά γι΄αυτό μου αρέσει τόσο να το φοράω μέσα στο σπίτι- και που έχει και μικρή τρύπα στον ώμο, πορτοφόλι, κινητό και κλειδιά στο χέρι χύμα, και το μαλλί πιασμένο με κλάμερ γιατί είπαμε, η Αγγελική θα έρθει εργότερα. Χρειέαζομαι επειγόντως DVDs για να γράψω τα καινούρια επεισόδια των ξένων σειρών που θα δούμε το σαββατοκύριακο - ναι το ξέρω πως η πειρατία σκοτώνει την τέχνη αλλά είμαι κακός άνθρωπος- μπάρες δημητριακών και χυμό πορτοκάλι. Σε μια έξαρση κεφιού αγοράζω και μερικά παγωτά. Εχω βαρεθεί να τρώω σαλάτες, πεθύμησα λίγη λιχουδιά, και για ξεκάρφωμα, μαζί με όλα τα υπόλοιπα - Kayak εννοείται, Ben and Jerry και ένα Haagen Dazs για να ευνοηθεί λίγο η οικονομία και ο ανταγωνισμός- χώνω στο καλάθι μου και ένα κουτί με κάτι μίζερα ξυλάκια 0%. Επιστρέφω σπίτι και παραχώνω τα ψώνια μου στην κατάψυξη. Με δυσκολία. 
Ανεβαίνω στο γραφείο μου και ανοίγω το PC μου, έχω συμπληρωματική ύλη να ανεβάσω και να γράψω και το ποστ που διαβάζετε. Το μυαλό μου αρνείται να συγκεντρωθεί όσο πρέπει, γράφω και αυτό τρέχει σε νοερά ταξίδια, βουτάει με φόρα σε καταγάλανα νερά, γεμίζει άμμο και αλάτια, μυρίζει αντηλιακό St Barth και σχεδιάζει αποδράσεις και διακοπές. Να φεύγαμε αύριο λέει, όλη η παρέα, για κάπου υπέροχα, με τα απολύτως απαραίτητα πεταμένα βιαστικά μέσα σ' αυτό το επικό trolley bag by Dolce ε Gabbana, και την ασορτί τσάντα που επίσης είδα στο Net a Porter, άτιμη συνήθεια λέμε, και που κοστίζει μόνο 4.500 ευρώ άρα πέρα του ότι είναι εντελώς απίθανο να το αποκτήσω, άμα το αγόραζα ποτέ- υποθετικά λέμε τώρα- είτε θα έπρεπε να ταξιδεύω μόνο business class -ή private flights even better- είτε να το κρατάω στην αγκαλιά μου σαν μωρό γιατί σιγά μην το έχεις πληρώσει μια περιουσία για να το δίνεις να στο κοπανάνε και να στο πετάνε από δω κι από κει στα διάφορα αεροδρόμια ανά τον κόσμο. Βάσανα που έχει ο κόσμος ε? Καλό μας μήνα!!!!
