Το site πήγε ολιγοήμερες διακοπές, γι΄αυτό μας χάσατε, αλλά τι να κάνω που είμαι επιρρεπής στις εκδρομές και δη με κολλητές μου? Οπότε δεν χρειάστηκε και κανένας τεράστιος προγραμματισμός για να φορτώσουμε τα – ελάχιστα- πράγματα μας στο Punto και να αναχωρήσουμε με την Λένα για το εξοχικό της στον Πάνορμο. Όχι αυτόν της Μυκόνου αλλά τον άλλον, της Φωκίδας, ανάμεσα στο Γαλαξίδι και την Ερατεινή. 
Βέβαια, από την παρέα έλειπε η Κατερίνα που μας εγκατέλειψε εδώ και ένα εξάμηνο για την βροχερή Μεγάλη Βρετανία, αλλά φροντίσαμε να την ταγκάρουμε διαρκώς και να της στέλνουμε ακατάπαυστα μηνύματα, οπότε νομίζω ο στόχος επετεύχθη. Της σπάσαμε τα νεύρα εντελώς. 
Πίσω στον Πάνορμο τώρα, το σπίτι της φίλης είναι πολύ εξοχικό άρα μπορεί να του λείπουν διάφορα κομφόρ – όπως WiFi που δεν είχε και κανένα ανοιχτό να κλέψουμε λίγο σήμα από κανέναν γείτονα- αλλά ότι χάνει σε τεχνολογία το κερδίζει σε ambiance μια που στην υπέροχη βεράντα της που είναι πνιγμένη στο πράσινο και έχει θέα όλο το χωριό από κάτω και την θάλασσα, περάσαμε ώρες ατελείωτες αραχτές στον καναπέ με τις αφράτες μαξιλάρες κουβεντιάζοντας για τα πάντα και γελώντας σαν τις τρελές. 
Τα πρωινά πηγαίναμε για μπάνιο στην παραλία της Ερατεινής όπου ήμασταν σχεδόν μόνες μας, τα μεσημέρια τρώγαμε επικούς λαχανοντολμάδες στην διάσημη κυρία Κατίνα, μετά επιστρέφαμε σπίτι για ντους και nap και το βράδυ, αφού έπεφτε ο ήλιος, βγαίναμε πάλι για φαγητό. Πρόγραμμα βαρύ και κοπιώδες απ΄ότι αντιλαμβάνεστε που συνδυασμένο και με έναν καλό οκτάωρο βραδινό ύπνο, μας αναζωογόνησε εντελώς. Εξ ου και επιστρέψαμε στην Αθήνα φράπες, και από την ξεκούραση αλλά και από το έξτρα κιλό που τσίμπησε η κάθε μια μας μετά από αυτόν τον μαραθώνιο γουρουνιάς. 
Η περιοχή δεν είναι τουριστική, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα, όμως υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει κανείς. Μια βόλτα στο Γαλαξίδι είναι must παρόλο που εμένα προσωπικά με απογοήτευσε, πολλή ζέστη, δεκάδες ολόιδια ουζερί στην σειρά και καμιά άλλη εναλλακτική αν δεν θέλεις βρε αδερφέ να φας ντε και καλά ψάρι σε κάθε πιθανή και απίθανη βερσιόν, και γενικά μια αίσθηση παραίτησης που μπορεί φυσικά να ήταν και ιδέα μου. 
Παρόλα αυτά, ψώνισα ένα καταπληκτικό κολιέ από την Όστρια, ένα μαγαζί με εξαιρετικά καλόγουστα πράγματα στο τέλος του λιμανιού, και ήπιαμε και ένα ποτάκι στο πιο ενδιαφέρον κατά την γνώμη μου μαγαζί της πόλης, την Αιολίδα που είναι απέναντι από την περατζάδα, με ωραία θέα όλο το Γαλαξίδι και άπλα που είναι πολύ χρήσιμη με τις θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην περιοχή. 
Αντίθετα στην Ερατεινή τα πράγματα είναι πιο αναμενόμενα και γι΄αυτό, πάντα κατά την γνώμη μου, πιο αυθεντικά. Εκτός της κυρίας Κατίνας υπάρχει ένα σουβλατζίδικο πάνω στην θάλασσα, ένα μαγαζί με παγωτά Δωδώνη και μια πιτσαρία που όμως όταν πήγαμε ήταν κλειστή. Και διάφορα καφέ γύρω γύρω αν προτιμάς να αράξεις κάπου χαλαρά χωρίς να φας. Ψάχνοντας να αγοράσουμε περιοδικά ανακαλύψαμε και ένα πάρα πολύ όμορφο ολοκαίνουριο συγκρότημα με bungalows, το Elies Villas, που είναι μια πολύ καλή λύση αν θέλει κάποιος να μείνει στην περιοχή. Δυστυχώς κάπου έχασα το μέηλ που μου έστειλαν και δεν έχω άλλα στοιχεία να σας δώσω αλλά θα τα βρω, και θα επανέλθω. 
Τέλος, στην επιστροφή που πάντα την προγραμματίζουμε πρωί, κάνουμε μια στάση στον Γανυμήδη στο Γαλαξίδι για breakfast, που είναι ίσως ένα από τα καλύτερα της Ελλάδος. Οι κοπέλες που τον έχουν αναλάβει κρατάνε και συνεχίζουν επάξια την παράδοση του Bruno και στην καταπράσινη δροσερή αυλή σερβίρουν μια εκπληκτική ποικιλία από home made μαρμελάδες, ολόφρεσκα κέικ με lemon curd, φρεσκοστυμμένους χυμούς, αυγά όπως τα προτιμάτε, τυρόπιτα to die for, τηγανόψωμο με μέλι και καρύδια, και άλλα πολλά και καταπληκτικά προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Μέχρι και το ζαμπόν το έφεραν κομμένο σε καρδούλες, τι άλλο να ζητήσει κανείς δηλαδή? 
Γυρίσαμε στην Αθήνα μαυρισμένες, με το πορτ μπαγκάζ γεμάτο πράγματα – μην σας ξεγελάει το μέγεθος της βαλίτσας, είχε μέσα περισσότερα σεντόνια και πετσέτες παρά ρούχα- τάπερ με λαχανοντολμάδες, μαρμελάδες, ψάθινα καπέλα, και φυσικά με το ηθικό μας ακμαίο και τις μπαταρίες μας γεμάτες. Ελπίζω να σας έλειψα… ;)
Υ.Γ. Ξαναδιαβάζοντας το κομμάτι μέτρησα κάμποσα "κατά την γνώμη μου". Προσπαθώ προφανώς να πω ότι δεν είμαι καμιά ειδική επί του θέματος και τελικά, μου θύμισα κάτι επεισόδια Good Wife με έναν δικαστή που είχε κόλλημα με την συγκεκριμένη έκφραση.... :)
