(Αφιερωμένο εξαιρετικά στον my partner in crime). 
Δύο ώρες με το αυτοκίνητο από το Λονδίνο, ή κάτι παραπάνω με το τρένο, στην καρδιά των Cotswold’s – αυτής της μοναδικής σε φυσική ομορφιά περιοχής της Αγγλίας- υπάρχει ένα μικρό χωριό που με κάνει να ονειρεύομαι. Το Bourton on the Water με τους 3.500 κατοίκους μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι. Πέτρινα σπίτια χτισμένα γύρω από τον ποταμό Windrush, μικρά μαγαζιά και λουλουδιασμένα πανδοχεία, πράσινο παντού και αυτή η αίσθηση της απόλυτης χαλαρότητας που σε κάνει να νοιώθεις πως όλες σου οι έννοιες εξανεμίζονται έτσι όπως κάθεσαι στο καταπράσινο γρασίδι δίπλα στο ποτάμι και χαζεύεις την φύση που απλώνεται μπροστά σου σε όλο της το μεγαλείο. 
Είναι το όνειρο μου αυτό, για το μέλλον. Είκοσι χρόνια από σήμερα, να ζούμε οι δυο μας σε ένα σπίτι σ΄αυτό το υπέροχο χωριό. Να φοράμε τις γαλότσες μας και να κάνουμε μακρινές βόλτες στην γύρω περιοχή, να φροντίζω τον κήπο, να γράφουμε βιβλία, το απόγευμα να ψήνω scones στην κουζίνα μου που θα έχει απαραιτήτως Aga stove, και τα βράδια όταν έχουμε κέφι να πηγαίνουμε μια βόλτα από την pub δίπλα στο ποτάμι για pies and ale. Ο Ιάσονας θα έχει πια την δική του οικογένεια και την δική του ζωή, το FnL θα έχει περάσει στην επόμενη φάση του και σε άλλα, νεότερα χέρια, και εμείς θα είμαστε πάλι οι δυο μας, όπως στην αρχή, μόνο που θα έχουμε διανύσει μια τεράστια διαδρομή πια, και θα θέλουμε να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε όσο μέλλον μας απομένει. 
Ονειρεύομαι ηρεμία, γαλήνη, dolce far niente, και μια ζωή εντελώς διαφορετική από αυτή που ζούμε σήμερα. Που την αγαπώ και που σ' αυτή την φάση δεν θα την άλλαζα με τίποτα, αλλά που ξέρω πως μέχρι τότε θα με έχει πια κουράσει. Όταν βαριόμαστε να παίρνουμε το αυτοκίνητο και να πηγαίνουμε στο Λονδίνο για θέατρα και ωραία εστιατόρια, και όταν είμαστε σπίτι μας να χουζουρεύουμε δίπλα στο τζάκι τον χειμώνα και κάτω από την φορτωμένη με λουλούδια πέργκολα του κήπου το καλοκαίρι. Μπορεί να έχουμε και έναν καινούριο Droopy, αν και το βρίσκω πάντα εξαιρετικά δύσκολο να αντικαθιστώ τις μεγάλες αγάπες της ζωής μου, σίγουρα θα σε μουρμουράω κάθε τόσο όταν θα βαριέμαι την ησυχία και θα θέλω να δημιουργήσω έναν μικρό πανικό έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, και συχνά πυκνά θα ακολουθώ τα βήματα της αγαπημένης μου Miss Marple και θα ανακατεύομαι στην ζωή του χωριού λύνοντας μικρά και μεγάλα μυστήρια. Τα οποία μπορεί και να δημιουργώ…
