Για πάρα πολλά πράγματα στην ζωή μου, βασίζομαι στο ένστικτο μου. Είναι ένα «εργαλείο» που το εμπιστεύομαι σχεδόν τυφλά γιατί οι ελάχιστες φορές που με έχει κρεμάσει δεν σημαίνουν τίποτα μπροστά σε όσες με έχει οδηγήσει σωστά, σε σχέσεις, δουλειές, μέρη ή καταστάσεις. Και έτσι, ακολουθώ πάντα ότι και όποιον μου κάνει «κλικ». Και σπάνια το μετανιώνω.
Έτσι και με το χτεσινό μου birthday party, ή μάλλον birthday dinnerάκι, που αποφάσισα να το κάνω σε ένα μαγαζί ολοκαίνουριο στο οποίο δεν είχα πάει – ούτε φάει- μόνο και μόνο επειδή είδα μια φωτογραφία που με μάγεψε. Ένας χώρος πανέμορφος και παραμυθένιος, στημένος όλος σαν ντεκόρ για τις καλύτερες Instagram photos που θα τραβήξεις ποτέ χωρίς να χρειαστείς καν να καδράρεις τον φακό, απλά αιχμαλωτίζοντας στο κινητό σου ότι σου τραβήξει την προσοχή, δηλαδή κάθε γωνία και κάθε λεπτομέρεια.
Και με μια αίσθηση παράξενα οικεία, με το που μπήκα και παρόλο που ακόμα τα φώτα ήταν αναμμένα στο φουλ και το προσωπικό έκανε τις τελευταίες ετοιμασίες. Μου θύμισε Λονδίνο το WooWoo – που σημαίνει κάτι ανάμεσα στο ερωτεύσιμος και το αλλόκοτος- ή ίσως και τα δύο. Συγκεκριμένα μου έφερε στο μυαλό μου το αγαπημένο μου Park Chinois με τους ντυμένους με μεταξωτές στόφες καναπέδες και αυτή την allure από μπουντουάρ εξωτικό, και ταυτόχρονα σέξι.
Είχε προηγηθεί μια πολύ γρήγορη και εύκολη συνεννόηση με τον κο Τάκη Διδασκάλου για το μενού και τις μικρολεπτομέρειες – είπαμε όταν κάτι είναι meant to happen όλα συμβαίνουν organically απ΄την αρχή ως το τέλος- και το τραπέζι μας με περίμενε στημένο to perfection και έτοιμο να φιλοξενήσει άλλη μια βραδιά με τις πιο αγαπημένες φιλενάδες μου. Ή έστω την πλειοψηφία τους μια που αναπόφευκτα είχαμε απώλειες. Η Όλγα, η Βασιλική και η Μάγδα ήταν στο Λονδίνο – η Doris όμως έτυχε να είναι εδώ- το Δεσποινάκι στο Αμέρικα, η Βανέσσα ξέμεινε τελευταία στιγμή από baby sitter, της Τίνας της βγήκε δουλειά μέχρι αργά, η Λένα και η Νίκη αρρώστησαν και η Alex ταξίδευε για μέρη εξωτικά, όμως η υπόλοιπη παρέα ήταν παρούσα και έτοιμη να με γιορτάσει… Η Φαίη που αψήφησε την μέση της που πονούσε μετά από ένα session επίπονης γυμναστικής, η Κατερίνα, οι δύο Στέλλες, οι δύο Μάρθες, η Doris, η Βίβιαν, η Σαλώμη και η Μαρίλυ κατέφτασαν απαστράπτουσες και κούκλες όπως πάντα, και η βραδιά κύλησε υπέροχα, αν και πιο ήρεμα από όσο την είχα φανταστεί.
Το μενού περιλάμβανε σούπα Tom Yum με γαρίδες, buns με καραμελωμένο χοιρινό, ceviche με γαρίδες και αστακό και calamari tempura με spicy ponzu sauce για αρχή, επιλογή από γλυκόξινο χοιρινό με fried rice ή λαβράκι στον ατμό με λαχανικά για κύριο και cocktails à volonté.
Μέχρι να έρθει η ώρα της τούρτας – που μου την έφτιαξε και φέτος η Καλλιόπη Αναγνωστή AKA Madame Gateaux και ήταν ένα έπος από cake με lemon curd ντυμένο με μαρέγκα- είχαμε έρθει στο τσακίρ κέφι και έσβησα τα κεράκια μου γελώντας σαν τον χάχα πανευτυχισμένη, με τις κολλητές μου να τραβάνε φωτογραφίες και video non stop και να ακομπανιάρουν στο happy birthday τον καταπληκτικό Αντώνη Dominos ο οποίος συνέχισε το Live performance του με εκπληκτικό ρεπερτόριο που σε άλλη φάση θα μας είχε κάνει να χορεύουμε σαν τα χαρούμενα κατσίκια πάνω στους καναπέδες.
Ας όψεται όμως η μια κάποια ηλικία μας πια – και τα τραύματα από τις γυμναστικούς μας πειραματισμούς- όπως επίσης και το ότι πέσαμε σε χαλαρή βραδιά γενικότερα και δεν έκανε κάποιος άλλος πιο τολμηρός την αρχή ώστε να ακολουθήσουμε και εμείς σώζοντας κάπως τα προσχήματα. We will be definitely back όμως ως άλλοι εξολοθρευτές μαζί με τα αγόρια μας αυτή την φορά γιατί μας άρεσε πραγματικά πάρα πολύ, οπότε θα επιδείξουμε τις χορευτικές μας ικανότητες next time.
Προς το παρόν εγώ εξακολουθώ να χαμογελάω τόσες ώρες μετά με το ίδιο ακριβώς κέφι, και ευχαριστώ νοερά θεό και σύμπαν για τις αγάπες της ζωής μου που κάνουν όλες μου τις στιγμές τόσο μα τόσο πιο λαμπερές και πιο όμορφες. Και του χρόνου, να με ξαναγιορτάσουμε… <3
