Στην Ύδρα είχα να πάω από πιτσιρίκα, και έτσι όταν η αγαπημένη μου φίλη και συνεργάτιδα Marylise Sauliere μας πρότεινε δυο χαλαρές μέρες στο νησί για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, άδραξα την ευκαιρία να το γνωρίσω ξανά, και μάλιστα υπό ιδανικές συνθήκες.
Βλέπετε, είναι μερικές σχέσεις που ξεκινούν επαγγελματικά και τελικά καταλήγουν σε φιλίες, όταν οι άνθρωποι ταιριάζουν μεταξύ τους όχι μόνο στους στόχους και στον τρόπο με τον οποίον τους κυνηγούν, αλλά και στους κώδικες, στην αισθητική και την χημεία. Μια τέτοια σχέση είναι και αυτή που έχω τόσο με την Marylise όσο και με την οικογένεια Κλαδάκη - την Μαρία, τον Πέτρο, και τον Κωνσταντίνο- που είναι οι αντιπρόσωποι της Valmont στην Ελλάδα και την Κύπρο και με τους οποίους πέρα από συνεργάτες είμαστε πια και φίλοι. Όπως και εκείνοι, που μετά από τριάντα χρόνια συνεργασίας είναι σχεδόν οικογένεια μεταξύ τους πια, και μέσα στα υπόλοιπα πολλά και ενδιαφέρονται που κάνουν, έχουν και το ξενοδοχείο Orloff στην Ύδρα, το γνωστότερο και το ομορφότερο στο νησί.
Στεγάζεται σε ένα υπέροχο κτήριο που χτίστηκε το 1796 από τον κόμη Ορλώφ και το οποίο έχει αναπαλαιωθεί μοναδικά. Έχει εννέα δωμάτια εξαιρετικής αισθητικής που όπως και οι κοινόχρηστοι χώροι, σε κάνουν να αισθάνεσαι πως μένεις στο σπίτι φίλων σου που σε υποδέχονται με την ευγένεια και τον κοσμοπολιτισμό που αξίζει σε ένα τέτοιο ιστορικό και ταυτόχρονα contemporary establishment. Μάλιστα, εμείς είχαμε την τύχη να μείνουμε στο Orloff όντως φιλοξενούμενοι μια που το ξενοδοχείο ανοίγει επισήμως στις 15 του μήνα, και έτσι απολαύσαμε την παρέα των φίλων μας αλλά και την ατμόσφαιρα του χώρου στον απόλυτο βαθμό.
Αυτό που είναι πιο εντυπωσιακό ακόμα και απο το ίδιο το κτήριο, είναι η τεράστια συλλογή από έπιπλα, πίνακες και διακοσμητικά αντικείμενα που χρονολογούνται εκατοντάδες χρόνια πίσω, και τα οποία στολίζουν όλους τους χώρους του Orloff προσδίδοντας του ακόμα μεγαλύτερη αίγλη. Όπως για παράδειγμα αυτός ο μοναδικός μπουφές με την εξαιρετική μαρκετερί, που είναι ένα αληθινό κόσμημα.
Από το πανέμορφο δωμάτιο και το πρωϊνό με τις τοπικές λιχουδιές και μαρμελάδες, τα ωραία dinners στα δυο καλύτερα εστιατόρια του νησιού, την Ωραία Ύδρα και τον Όμιλο, μέχρι τις βόλτες στην πόλη και το dolce far niente που κάνει τον χρόνο να σταματά και όλο το stress των τελευταίων μηνών να εξαφανίζεται μαγικά, το διήμερο που πέρασε ήταν η τέλεια αρχή του καλοκαιριού και μας χάρισε στιγμές που θα τις ξαναζήσουμε με την πρώτη ευκαιρία, με χαρά και ενθουσιασμό.
Είναι άλλωστε ο συνδυασμός της ομορφιάς του τόπου με την αύρα των ανθρώπων μέσα από τα μάτια των οποίων τον μαθαίνεις, αυτό που μας κάνει να επιστρέφουμε σε μέρη ξανά και ξανά. Και για μας, η σχέση μας με την Ύδρα ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και δείχνει να έχει μακρύ και όμορφο δρόμο μπροστά της.Και για να μην σας λέω μόνο γενικότητες, να συμπληρώσω πως το Orloff είναι σε στρατηγικό σημείο, μέσα στην πόλη και τριακόσια μέτρα από το λιμάνι χωρίς ανηφόρες και σκαλιά, πράγμα που σε ένα νησί όπως η Ύδρα στο οποίο απαγορεύονται τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια και όπου πας, πας με τα πόδια, είναι τεράστιο πλεονέκτημα που θα το καταλάβετε απόλυτα μόνο όταν το ζήσετε.
That been said, η Ύδρα είναι όλα όσα έχετε ακούσει γι΄αυτήν, και ακόμα παραπάνω. Είναι πανέμορφη, αριστοκρατική, ήσυχη, με μια αισθητική λιτή και κάπως αυστηρή που όμως μαλακώνει έτσι όπως ενσωματώνεται μέσα στο μαγικό τοπίο που την περιβάλει. Ακόμα και οι παραλίες της που δεν έχουν άμμο, ούτε καν βότσαλα αλλά πεζούλια σκαλεμένα μέσα στους βράχους, μοιάζουν με σκηνικό μποέμ ταινίας, έτσι όπως είναι γεμάτες με όμορφο κόσμο που χαλαρώνει, κάνει βουτιές, πίνει ποτά, και διαβάζει κάτω από σκιερές ομπρέλες.
Η φωτογραφία που διάλεξα για «εξώφυλλο» και που την βλέπετε και εδώ, είναι χαρακτηριστική. Είναι η παραλία «Σπηλιά» και θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε καμπάνια για το ανέμελο Ελληνικό καλοκαίρι.
Αν είστε περιπατητικοί τύποι μπορείτε να κάνετε τον γύρω του νησιού σε τρεις διαδρομές που η πιο μακρινή – προς το Μαντράκι- μετράει τέσσερα χιλιόμετρα, ενώ αν δεν είστε, μπορείτε να περάστε ώρες ατελείωτες στο καφέ Tassos κάτω από το άγαλμα του Παύλου Κουντουριώτη χαζεύοντας την περατζάδα και την θάλασσα και πίνοντας παγωμένους καφέδες. Είπαμε, η χαρά του dolce far niente.
Γενικά στην Ύδρα ο χρόνος μοιάζει να σταματά έτσι που οι πάντες κινούνται χαλαρά και χωρίς πρόγραμμα. Ακόμα και τα πανέμορφα- και μεγάλα σκάφη- που αράζουν στο λιμάνι δεν φιλοξενούν loud παρέες αλλά stylish επιβάτες που ενσωματώνονται όμορφα με τον κόσμο του νησιού και βολτάρουν με τα παιδιά και τα σκυλιά τους κουβαλώντας σακούλες με ποτά και τρόφιμα για ανεφοδιασμό, ή πίνοντας ποτά το βράδυ στον Πειρατή, τον Παπαγάλο,το Amalour ή την Υδρονέττα.
Για φαγητό, σας προτείνω την Ωραία Ύδρα πάνω στο λιμάνι είτε για μεσημέρι είτε για βράδυ – και να δοκιμάσετε οπωσδήποτε τους κολοκυθοκεφτέδες γιατί είναι οι νοστιμότεροι που έχουμε φάει by far- και τον Όμιλο για βράδυ για γαρίδες tempura, μακαρονάδες με θαλασσινά και θέα που πραγματικά κόβει την ανάσα.
Ο Όμιλος είναι η συνέχεια της θρυλικής Λαγουδέρας του Μπάμπη Μωρέ που στις δεκαετίες του 60 και του 70 ήταν από τα διασημότερα μαγαζιά της Ελλάδας, με πελάτες VIPs από όλον τον κόσμο. Θυμάμαι ακόμα τους γονείς μου να μας διηγούνται τα γλέντια που έκαναν εκεί για χρόνια ολόκληρα μαζί με την υπόλοιπη παρέα της Μυκόνου, που συχνά πυκνά μετακόμιζε στην Ύδρα για να περάσει ανέμελες μέρες και επεισοδιακές νύχτες.Το 1989 η Λαγουδέρα πέρασε στα χέρια του γνωστού μπον βιβέρ και κοσμικού Θόδωρου Ρουμπάνη – υπήρξε among others παντρεμένος με την lady Sarah Churchill, κόρη του sir Winston- και τα τελευταία χρόνια, υπό νέα διεύθυνση λειτουργεί ως εστιατόριο που όμως κρατά πάντα κάτι από την παλιά του αίγλη. Πρόσφατα το είδαμε και στην ταινία The Trip to Greece με πρωταγωνιστές το γνωστό δίδυμο Steve Coogan και Rob Brydon, οπότε όταν καθίσαμε στο τραπέζι μας δεν κρατήθηκα και έκανα κι εγώ το γνωστό αστειάκι (για όσους έχουν δει τα The Trip to) “come come Mr Bond…” αν και όχι με τόση επιτυχία...
Τέλος, αν πάτε στην Ύδρα μην αμελήσετε να περάσετε από το κατάστημα της εξαιρετικής σχεδιάστριας κοσμημάτων Έλενας Βότση. Γεννημένη στην Ύδρα και φανερά επηρεασμένη στην αισθητική της από την λιτή και αριστοκρατική ατμόσφαιρα του νησιού, έγινε παγκόσμια γνωστή όχι μόνο για τα εξαιρετικά κοσμήματα της αλλά και γιατί το 2003 κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό για τον επανασχεδιασμό των μεταλλίων των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Αξίζει τον κόπο να πάρετε κάτι δικό της φεύγοντας, είτε αυτό είναι μια από τις υπέροχες κούπες η τα πιάτα της που είναι φτιαγμένα από πορσελάνη, είτε αν το budget σας το επιτρέπει, ένα από τα iconic δαχτυλίδια της με τα μάτια.
Υ.Γ. Στην Ύδρα μπορείτε να φτάσετε με πλοίο σε δυο ώρες από το λιμάνι του Πειραιά, ή να πάτε οδικώς μέχρι το Μετόχι και να περάσετε απέναντι με βαρκάκι που κάνει είκοσι λεπτά.
