Μένουμε σπίτι και μαγειρεύουμε, κάποιοι από μας περισσότερο από ότι έχουμε μαγειρέψει όλη την προηγούμενη ζωή μας μαζεμένη. Και όπως έγραψε πολύ σωστά ο Μιχάλης Μιχαήλ στα Ημερολόγια Κουζίνας του, «το να μαγειρεύεις κάθε μέρα δεν είναι απλό και δεν είναι αυτό που όλοι οι foodies με τις δουλίτσες μας που επιστρέφαμε κάποια βράδια και κάποιες Kυριακές με την άνεσή μας κάναμε μέχρι τώρα.»
Άλλο πράγμα να μαγειρεύεις όποτε κάνεις κέφι, για να αράξετε με τον σύντροφο σου ένα βράδυ στους καναπέδες του σπιτιού σας και να δείτε ταινία ή για να στρώσεις ένα άψογου table setting τραπέζι για τους φίλους σου, και άλλο να πρέπει να ετοιμάσεις κάτι κάθε μέρα.
Προσωπικά, στην αρχή της καραντίνας μαγείρευα όπως ήξερα. Χωρίς πρόγραμμα, ξυπνούσα το πρωί και αποφάσιζα τι θα φάμε με βάση τα κέφια μου. Το αποτέλεσμα ήταν χαώδες, πότε δεν είχα όλα τα υλικά οπότε τρέχαμε στο mini market για να τα συμπληρώσουμε, και πότε έπιανα τον εαυτό μου να κοιτάζει με δέος το ντουλάπι με τα τρόφιμα προσπαθώντας να εμπνευστώ, ματαίως, κάτι που να μην περιλαμβάνει 6000 θερμίδες η μερίδα και μια μέρα στην κουζίνα για να φτιαχτεί.
Σύντομα κατάλαβα πως χρειαζόταν να μπω σε πρόγραμμα, έτσι ώστε και να τρώμε μια κανονική ποικιλία πραγμάτων, και να ψωνίζω τα υλικά που χρειάζομαι από πριν, και να μην σπαταλώ υλικά τζάμπα. Και έτσι ξεκίνησε μια διαδρομή που προς το παρόν παραμένει ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική, παρόλο που δεν θα το κρύψω, υπάρχουν μέρες που απλά βαριέμαι θανάσιμα έστω και να κοιτάξω τις κατσαρόλες, πόσο μάλλον να τις χρησιμοποιήσω.
Όμως τις περισσότερες φορές μπαίνω στην κουζίνα μου με ενθουσιασμό και κέφι, και έχοντας άπλετο χρόνο στην διάθεση μου φροντίζω μια με δυο φορές την εβδομάδα να δοκιμάζω καινούριες συνταγές. Βλέπω και Master Chef Δευτέρα με Τετάρτη και ξεσηκώνω τεχνικές, και γενικά, θα βγούμε από το σπίτι ακόμα πιο τετράπαχοι όταν έρθει η ώρα, πλην όμως γαστρονομικώς ευχαριστημένοι.
Επίσης, εξακολουθούμε να παραγγέλνουμε delivery κάθε τόσο, το γράφω και το ξαναγράφω γιατί τα εστιατόρια που είναι από τις επιχειρήσεις που πλήττονται αφάνταστα πολύ πρέπει να στηριχτούν από όλους μας, οπότε αν έχετε την άνεση, μπορείτε να παραγγέλνετε από εκείνα που σας άρεσαν προ καραντίνας και που τα εμπιστεύεστε φυσικά πως τηρούν ευλαβικά τους κανόνες υγιεινής και προστασίας στις κουζίνες και στο service τους, μια που πάρα πολλά από αυτά στέλνουν φαγητό στο σπίτι.
Πίσω στα οικοκυρικά μας, στην πορεία συνειδητοποίησα επίσης πως εκτός από τα τάπερ που μπαίνουν στην κατάψυξη για να ανασυρθούν μετά από μέρες και να απολαύσουμε αγαπημένες συνταγές χωρίς να κουραστώ, έπρεπε να βρω και έναν τρόπο να εκμεταλλεύομαι τα leftovers.
Ξεκίνησα να ψάχνω λοιπόν για ιδέες και όχι μόνο ανακάλυψα αρκετές, τις δοκίμασα κιόλας , και τώρα μπορώ με χαρά να τις μοιραστώ και μαζί σας γιατί είμαι σίγουρη πως θα σας φανούν πολύ χρήσιμες.
Ομελέτα με ζυμαρικά
Αν σας περισσέψουν μακαρόνια από την προηγούμενη μέρα – οτιδήποτε μακαρόνια κι αν είναι αυτά- μπορείτε να τα κάνετε μια πεντανόστιμη ομελέτα. Είναι μια πρακτική που συνηθίζεται πολύ στην Ιταλία, εμένα μου την είχε μάθει αιώνες πριν η Ιταλίδα μαμά ενός τέως αγαπημένου μου, και είναι και το πιο εύκολο πράγμα ever. Σε ένα μεγάλο τηγάνι βάζετε λίγο βούτυρο να κάψει. Ρίχνετε μέσα τα μακαρόνια και τα αφήνετε να ζεσταθούν καλά, γυρίζοντας τα κάθε τόσο. Στην συνέχεια τα βγάζετε από το τηγάνι και τα αφήνετε στην άκρη. Έχετε χτυπήσει σε ένα μπολ τρία ή τέσσερα αυγά ανάλογα με την ποσότητα των μακαρονιών που σας έχει μείνει και με πόσα άτομα θα τα φάτε, και έχετε προσθέσει αλάτι και πιπέρι. Ρίχνετε το μείγμα των αυγών στο τηγάνι – δεν χρειάζεται να το έχετε σκουπίσει πριν- και μόλις η ομελέτα αρχίσει να σφίγγει, ρίχνετε από πάνω τα μακαρόνια. Προσθέτετε λίγο τυρί τριμμένο, την διπλώνετε προσεκτικά, την γυρίζετε με την βοήθεια μια σπάτουλας για πάρει ωραίο χρώμα και από τις δυο πλευρές και την σερβίρετε ζεστή.
Coronation chicken.
Μια συνταγή που δημιουργήθηκε προς τιμήν της στέψης της βασίλισσας Βικτωρίας το 1953, που θα σας βοηθήσει να εκμεταλλευτείτε το ψητό ή βραστό κοτόπουλο που σας έχει περισσέψει δημιουργώντας νόστιμα σάντουιτς. Η συγκεκριμένη αναλογία είναι για 500 γρ ψαχνού. Για παραπάνω ή για λιγότερο, την αλλάζετε αναλόγως.
Σε ένα βαθύ μπολ ανακατεύουμε πολύ καλά 100 γρ μαγιονέζα με 2 κουταλάκια του γλυκού σκόνη κάρρυ, 3 κουταλάκια του γλυκού χυμό φρέσκου λεμονιού, 2 κουταλάκια του γλυκού μουστάρδα, και 3 κουταλιές της σούπας chutney mango (το βρίσκουμε σε όλα τα super markets).
Κόβουμε το κοτόπουλο σε μικρά κομμάτια, το ανακατεύουμε με την μαγιονέζα και το απλώνουμε ανάμεσα σε βουτυρωμένες φέτες χωριάτικου ψωμιού που τις έχουμε ψήσει ελαφρά πριν στον φούρνο ή στην τοστιέρα. Μπορούμε μέσα στα sandwiches να βάλουμε και λίγη πρασινάδα, ρόκα, μαρούλι ψιλοκομμένο ή ότι άλλο έχουμε.
Enchiladas.
Ο τέλειος τρόπος για να εκμεταλλευτούμε τον κιμά, το κοτόπουλο, το χοιρινό, ή ότι άλλο ψητό κρέας μας έχει περισσέψει. Χρειαζόμαστε tortillas, σάλτσα για nachos ή μια απλή σάλτσα ντομάτας σπιτική ή από βαζάκι, cheddar ή κάποιο άλλο κίτρινο τυρί τριμμένο, μαρούλι ψιλοκομμένο, και sour cream ή γιαούρτι. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα, ανοίγουμε τις τορτίγιες και ξεκινάμε. Απλώνουμε σε κάθε τορτίγια μια κουταλιά της σούπας σάλτσα ντομάτα, από πάνω βάζουμε το κρέας ψιλοκκομμένο, λίγη σαλάτα, λίγο τυρί τριμμένο, και τις διπλώνουμε σε ρολά. Τις τοποθετούμε σε ένα pyrex με το κλείσιμο προς τα κάτω σφιχτά την μια δίπλα στην άλλη, ρίχνουμε από πάνω μερικές κουταλιές σάλτσα και μπόλικο τυρί τριμμένο και ψήνουμε μέχρι να πάρει η επιφάνεια ένα ωραίο χρυσαφένιο χρώμα. Σερβίρουμε ζεστές, μαζί με μια μεγάλη κουταλιά της σούπας sour cream ή γιαούρτι και αν θέλουμε γαρνιρισμένες με φρέσκα ντοματίνια.
