Οι ιδανικές διακοπές είναι για τον καθένα μας κάτι διαφορετικό. Που αλλάζει ανάλογα με τις εποχές και την ηλικία. Κάποτε ας πούμε, όταν ξεκαλοκαιριάζαμε στο νησάκι, λατρεύαμε να πίνουμε, να χορεύουμε και να μας βρίσκει το ξημέρωμα λιώμα στον γιαλό να τρώμε κοκορόσουπες στον Κονταρίνη. Τώρα πια, οι διακοπές του ονείρου μου περιλαμβάνουν παραλία με άμμο και καταγάλανα νερά – και ομπρέλα με ξαπλώστρες γιατί ο Πάνος δεν αντέχει να κάθεται στον ήλιο- μια βαλίτσα με τα απολύτως απαραίτητα, καλό φαγητό, παγωμένα ποτά, βιβλία, περιοδικά, μουσικές, και άφθονο ύπνο. 
Από τότε που κλείσαμε το σπίτι στο νησί και αποφασίσαμε να μην επιστρέψουμε ξανά – όχι τώρα κοντά τουλάχιστον- περιπλανηθήκαμε πολύ μέχρι να ανακαλύψουμε τον επόμενο τόπο που θα πληροί τις προϋποθέσεις μας. Η Μύκονος έχει την τάση να σε κακομαθαίνει, συνδυάζει όλα όσα είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις συγκεντρωμένα– κάποιες από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, έντονη βραδινή ζωή, ότι εστιατόριο σου έρθει στο μυαλό, υπέροχο θερινό σινεμά, αλλά και μέρη όπου μπορείς να είσαι κατάμονος μέσα στην καρδιά του δεκαπενταύγουστου- κι έτσι το project αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο και περίπλοκο απ΄όσο το υπολογίζαμε. Προσθέστε μέσα σ όλα αυτά και το ότι ιδανικά θα ήθελα όπου είναι να μπορούμε να πηγαίνουμε οδικώς γιατί έχω βαρεθεί να πρέπει να οργανώσω το πρόγραμμα μου και να βγάζω εισιτήρια για τα πάντα μήνες πριν, αντιλαμβάνεστε πως ήρθε η ώρα που πέσαμε σε τοίχο. Και οι Σπέτσες που τελικά είναι απ’ ότι δείχνουν όλα το μέρος που θα φιλοξενεί τα καλοκαίρια μας από του χρόνου, με τις παραλίες έχουν ένα θέμα, να το πούμε κι αυτό, το οποίο όμως ισοσκελίζεται από όλα τα υπόλοιπα πλεονεκτήματα του νησιού, συν την υπέροχη παρέα. 
Να που όμως, πέρσι, κάποιοι φίλοι μας ανέφεραν για ένα παραδεισένιο μέρος μετά τον Βόλο, με 6 σουίτες πάνω στην θάλασσα που ίσως και να μας ενδιέφερε να δούμε. Έτσι πήγαμε πρώτη φορά στο 6 Keys στην Άφησσο, και παρόλο που φύγαμε άρον άρον μια που την τρίτη μέρα της διαμονής μας ο Αλέξης ανακοίνωσε το δημοψήφισμα, περάσαμε τόσο όμορφα που φέτος όχι απλά ξαναπήγαμε, αλλά πραγματικά μετρούσα μέρες μέχρι να έρθει η ώρα να βρεθώ πάλι εκεί. 
Το concept είναι απλό και στημένο στην εντέλεια. 6 σουίτες διακοσμημένες σε στυλ γαλλικής εξοχής με καταπράσινες βεράντες πάνω στην παραλία, και λίγο πιο δίπλα το main building με το εστιατόριο που επιμελείται ο Γιάννης Μπαξεβάνης, ένα μπαρ που φτιάχνει πολύ καλά cocktails και τα σερβίρει σε τραπέζια με άνετες πολυθρόνες πάνω στην άμμο, και κάποιες ομπρέλες ακόμα για εξωτερικούς πελάτες. Από την βεράντα σου ανοίγεις το πορτάκι του κήπου και βρίσκεσαι στην παραλία, με άμμο, καταγάλανα νερά και μια ομπρέλα ρεζερβέ όλη μέρα για το δωμάτιο σου, με σέρβις εξαιρετικό και κατάλογο για ότι μπορεί να θελήσεις να τσιμπήσεις πρόχειρα ή να πιείς, από club sandwich και βανίλια υποβρύχιο μέχρι ροζ ΕΨΑ και σαμπάνιες, και τα πάντα σχεδιασμένα to perfection έτσι ώστε να χαλαρώσεις και να απολαύσεις το dolce far niente που είναι η πεμπτουσία των διακοπών. 
Εμείς μείναμε και τις δυο φορές στο δωμάτιο 4. Μπαίνεις σε ένα ευρύχωρο καθιστικό με χτιστούς καναπέδες και μια μικρή πισίνα – Jacuzzi, στην συνέχεια έχει ένα χολ με τις ντουλάπες και την πόρτα που οδηγεί στο μπάνιο, ένα μεγάλο υπνοδωμάτιο με τζάκι για τον χειμώνα, γραφείο, πολυθρόνες και όλα τα σχετικά και μια βεράντα πνιγμένη στο πράσινο και θέα θάλασσα. Οι λεπτομέρειες όλες προσεγμένες, αφράτες πετσέτες και μπουρνούζια, είδη μπάνιου Cote Bastide, αρωματικά κεριά, μια κάρτα πρωινού που την συμπληρώνεις και στο σερβίρουν στην βεράντα ακριβώς την ώρα που θέλεις, όλα όσα χρειάζεσαι για να γίνει η διαμονή σου ιδανική. Όπως ακριβώς και το πρόγραμμα της μέρας. Που την περνούσα σχεδόν όλη στην παραλία – από τις 10 παρά το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα- κάτι ελαφρύ για lunch στην σκιά της ομπρέλας – εγώ έτρωγα ας πούμε βανίλια υποβρύχιο με παγωμένο νερό- και μετά πίσω στο δωμάτιο για μπάνιο, λούσιμο, κρέμες και nap. 
8 παρά τέταρτο ήμασταν αραχτοί σε ένα από τα τραπέζια της παραλίας για να απολαύσουμε το πρώτο ποτό της βραδιάς με το ηλιοβασίλεμα που έβαφε τα πάντα γύρω πορτοκαλί και ροζ, κατά τις 9:30 dinner, μετά ένα ποτό ακόμα και μετά ύπνος άφθονος. Και μερικά χιλιόμετρα πιο ΄κει, στην Κορώπη, βρίσκεται η ταβέρνα Κάδη, κι αυτή πάνω σε μια ωραία παραλία, όπου μπορείτε να δοκιμάσετε καταπληκτικά μαγειρευτά – εμείς φάγαμε δυο βράδια εκεί και δυο στο ξενοδοχείο και ο μουσακάς της ήταν ο καλύτερος που έχω δοκιμάσει ever. Για τους πιο εκδρομικούς και περιπετειώδεις υπάρχουν στην περιοχή υπέροχα μονοπάτια για περπάτημα και το Πήλιο λίγα χιλιόμετρα μακριά, όπως άλλωστε και ο Βόλος με τα famous τσιπουράδικα του. 
Εμείς δεν θέλαμε να μετακινηθούμε καθόλου κατά την διάρκεια της μέρας, αυτή η απόλαυση του να μπαινοβγαίνεις κάθε τόσο στα υπέροχα νερά και να λιάζεσαι για ώρες παρέα με ένα βιβλίο και μουσική από το iPad είναι που μας είχε λείψει και την αποζητούσαμε μια ολόκληρη χρονιά. Βέβαια, δυστυχώς το τέλος Ιουλίου είναι πιο busy εποχή από τις αρχές Ιουνίου που είχαμε πάει την προηγούμενη φορά και δεν αποφύγαμε τα πολλά και φασαριόζικα παιδάκια που όπως είναι λογικό, κατακλύζουν τις παραλίες αυτή την περίοδο. Άλλωστε, το 6 Keys μπορεί να είναι το τέλειο μέρος για ήσυχες διακοπές με το έτερον σας ήμισυ – εμείς οργανώνουμε από τώρα ένα τριήμερο αρχές Ιουνίου next year για όλη την παρέα όπου θα κλείσουμε και τα 6 δωμάτια για μας μόνο- αλλά είναι ιδανικό και για οικογένειες μια που οι καναπέδες στο καθιστικό των δωματίων μπορούν να κοιμήσουν άνετα ένα με δυο παιδάκια. 
Υ.Γ. Η διαδρομή από την Αθήνα στην Άφυσσο είναι τρεις ώρες με το αυτοκίνητο, χωρίς στροφές. Και το Volvo XC60 μας πήγε και μας έφερε με απόλυτη άνεση και ασφάλεια όπως πάντα. Αγαπάμε Volvo λέμε!!! <3
