Στο σεμινάριο «Καλύτερα γίνεται» της Νάνσυ Μαλλέρου, με την Φαίη Μπέη…

Σάββατο πρωί- πολύ πρωί για τα δικά μου δεδομένα- έχω ραντεβού με την Λένα έξω από τον Σύλλογο Φίλων Παρνασσού στην Πλατεία Καρύτση. Είμαι αγουροξυπνημένη, δεν έχω προλάβει να πιώ ολόκληρο τον πρώτο καφέ της μέρας, έχω ξεχάσει πάνω στην βιασύνη μου τα γυαλιά ηλίου μου και από το παράθυρο του ταξί παρατηρώ την πόλη να ξυπνάει και εκείνη μαζί μου, λουσμένη στην λιακάδα. Έχω πάρα πολύ καιρό να παρακολουθήσω σεμινάριο life coaching – από τα πρώτα χρόνια του Χοϊμέ ίσως- και το περιμένω με ανάμικτα συναισθήματα. Και για να είμαι ειλικρινής δεν θα το σκεφτόμουν καν να πάω αν δεν μιλούσε στο πλαίσιο του η Φαίη -Μπέη- που προσκλήθηκε για να διηγηθεί στο κοινό την ιστορία του Fays Control και πως κόντρα στην κρίση – ή ίσως εξ΄αιτίας της  τελικά- κατάφερε να επαναπροσδιορίσει την καριέρα της και να σταθεί όρθια πάνω και πέρα από τις δυσκολίες των περιστάσεων. Μέσα στην κατάμεστη αίθουσα πάνω από 500 άτομα περιμένουν να βγει στην σκηνή η Νάνσυ Μαλλέρου, και όταν βγαίνει την αποθεώνουν, στα πρότυπα των Αμερικάνων συναδέλφων της που είναι κάτι σαν super stars gurus, αν το συρρικνώσεις λίγο στα Ελληνικά δεδομένα. Δεν την έχω ξαναδεί και την παρατηρώ με ενδιαφέρον. Λεπτή, ξανθιά, νευρώδης – αν και κάπως πιο στην τσίτα από ότι θα την ήθελα προσωπικά- έχει ταλέντο στην επικοινωνία obviously και καταφέρνει πολύ γρήγορα να συνδεθεί με το κοινό της, μεγάλο μέρος του οποίου έρχεται και εκείνο για πρώτη φορά. Πιάνω τον εαυτό μου να κάνει τις αναπόφευκτες συγκρίσεις με αυτό που έχω εγώ στο μυαλό μου σαν ιδανικό, οπότε δεν θα μπω στην διαδικασία ούτε να κρίνω φυσικά, ούτε να αναλύσω την διαδικασία. Θα πω μόνο πως μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον και αισιόδοξο το ότι τόσος κόσμος έχει την περιέργεια να μάθει κάποια πράγματα και την διάθεση να βελτιώσει την ζωή και τ��ν εαυτό του, όπως και ότι συμφωνώ απόλυτα με το slogan που δεν το θυμάμαι ακριβώς μεν αλλά λέει κάτι του τύπου «μπορείς να τα θέλεις όλα». Και φυσικά, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως αν μπεις στην διαδικασία της αυτοβελτίωσης, της αυτογνωσίας και όλων αυτών των υπέροχων διαδικασιών, δεν μπορείς παρά να γίνεις η καλύτερη βερσιόν του εαυτού σου άρα, να κατακτήσεις περισσότερους στόχους, να αποκτήσεις καλύτερες σχέσεις – και με τους άλλους αλλά κυρίως με εσένα- και να μάθεις να στέκεσαι στα πόδια σου πιο σταθερά. Άρα go for it και δοκιμάστε διάφορους coaches μέχρι να βρείτε εκείνον που θα ταιριάζουν οι χημείες σας. Και βέβαια, η φιλενάδα μου που ανέβηκε στην σκηνή και μας διηγήθηκε την ιστορία της χωρίς λέξεις κλειδιά και επικοινωνιακά τρικ, απλά όπως την έζησε και όπως την ένοιωσε μέσα από την καρδιά της, κέρδισε το πιο θερμό χειροκρότημα κυρίως γιατί νομίζω πως απέδειξε και σε ένα σχεδόν άγνωστο κοινό αυτό που εμείς οι φίλοι της ξέρουμε πέρα από κάθε αμφιβολία. Ότι μέσα από μια glamorous – εξ όψεως- δουλειά, που θέλει όμως τεράστια προσωπική προσπάθεια, καταφέρνει να παραμένει ένας πολύ κανονικός, απλός και με τα πόδια στην γη και την πραγματικότητα άνθρωπος που ξέρει καλά πως η ζωή – η αληθινή ζωή- δεν είναι μέσα στις glossy σελίδες των περιοδικών – internetiκών και μη- αλλά έξω, δίπλα στους ανθρώπους της και την οικογένεια της. Μετά την Φαίη έφυγα, δεν έμεινα να δω το τέλος, όμως είμαι σίγουρη πως ήταν για όλους μια πολύ εποικοδομητική και ενδιαφέρουσα εμπειρία. Που για μας τελείωσε στο Odori στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων, με pizza και cocktails, και την mental υπόσχεση πως πρέπει μέσα στην εβδομάδα να πάρω ένα τηλέφωνο τον Γιάννη (Χοϊμέ) για να του πω πόσο πολύ τον αγαπάω και πόσο βαθιά τον ευγνωμονώ που με βοήθησε να αλλάξω την ζωή μου σε βαθμό που δεν τολμούσα ούτε καν να φανταστώ, είκοσι χρόνια πριν…