Η αλήθεια είναι πως λόγω δουλειάς δέχομαι δεκάδες προσκλήσεις. Κάποιες από αυτές πιο ενδιαφέρουσες από κάποιες άλλες. Όμως πραγματικά με εντυπωσιάζει το γεγονός πως πέρα από τα κλασσικά καλέσματα του χώρου που έχουν να κάνουν συνήθως με την μόδα, την ομορφιά, την γαστρονομία ή τα ταξίδια, συχνά πυκνά φτάνουν στην πόρτα μου και άλλα πιο… παράξενα – για να το θέσω κομψά- πράγματα. Όπως τότε που ο ιδιοκτήτης μιας αλυσίδας ηλεκτρονικών sex shop μου έστειλε έναν διπλό ροζ δονητή – ένα υπερθέαμα με τρεις ταχύτητες και φωτάκια, μόνο κόρνα που δεν είχε- με την παράκληση να του πω την γνώμη μου όταν τον δοκιμάσω!!!!, ή όπως οι προσκλήσεις για το club Killing Kittens στο Λονδίνο που έρχονται κάθε τόσο στο inbox μου και που πάντα αναρωτιέμαι πως ακριβώς βρέθηκα στην mail list τους. Γιατί όπως και το κάνουμε, και παρόλο που δεν θα σας το παίξω ξαφνικά σεμνή και ταπεινή - δόξα τον Θεό έχω κάνει πολλές βόλτες εκεί έξω- σήμερα δεν παύω να είμαι μια μεσήλιξ κυριούλα, 100 κιλά, παντρεμένη αιώνες τώρα και με παιδί 27 χρονών, οπότε θεωρητικά τουλάχιστον, θα έπρεπε πια να έχω βγει από το target group αυτού του συγκεκριμένου χώρου, πόσο μάλλον από την λίστα των influencers του.
Τα γράφω όλα αυτά γιατί σήμερα με το που άνοιξα το μέηλ μου βρήκα μια πρόσκληση για το Torture Clube του Λονδίνου που τις μέρες που θα είμαι εκεί, στις 13 Μαΐου συγκεκριμένα, θα έχει event στο Club Electrowerkz στο Islington και είμαι καλεσμένη. Μεγαλεία λέμε!!! Και επειδή έχω ήδη πάει μια φορά στο Torture Garden - το 2011 που είχε έρθει στην Αθήνα κάπου στου Ψυρρή αν θυμάμαι καλά- σκέφτηκα να αδράξω την ευκαιρία και σήμερα να γράψω για κάτι διαφορετικό. Έτσι για να ξεφεύγουμε λίγο από τα ροζ και τα απαλά, και να θυμόμαστε πως η ζωή, όπως και όλοι μας άλλωστε, έχει κι άλλες όψεις. 
Πάμε πίσω στον χρόνο λοιπόν, στο Παρίσι, το 1984… Είμαι 20 χρονών, έχω κάνει πολλά και νομίζω πως τα έχω κάνει όλα.. Μια νύχτα σε ένα από τα πρώτα ίσως fetish clubs της Ευρώπης θα με κάνει να αλλάξω γνώμη με συνοπτικές διαδικασίες.. Το όνομα δεν το θυμάμαι καν.. Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν γύρω μου όμως μου έχουν μείνει πραγματικά αξέχαστες.. Ίσως γιατί τότε ακόμα το θέαμα ήταν «πραγματικό» και όχι σκηνοθετημένο, ήταν περισσότερο μια εμπειρία παρά ένα – έστω και ακραίο- βαριετέ.. Στην μεγάλη αίθουσα με τα τραπέζια και τα σεπαρέ, το κοινό παρακολουθούσε με αυξανόμενο ενδιαφέρον.. Δεν ήταν όλοι ντυμένοι με leather και latex, ούτε άλλα τέτοια θεματικά και extreme.. Κατά περιόδους όμως, όταν το θέαμα στην σκηνή αλλά και γύρω μας έφτανε στα όρια, η σιωπή μπορούσε να κοπεί με το μαχαίρι παρόλη την μουσική… Και λίγο πιο εκεί, για τους πολύ τολμηρούς ή για τους πολύ έμπειρους, υπήρχαν δωμάτια όπου γινόταν πραγματικός χαμός…
Αν το bondage είναι όντως μια μορφή τέχνης, ο σαδομαζοχισμός είναι ένα roleplaying game που έχει όσο ενδιαφέρον μπορείς να αντέξεις, είτε παρακολουθείς είτε συμμετέχεις.. Και η ιδέα του πόνου στο σεξ είναι όσο αρχαίο είναι και το ίδιο το σπορ.. Πολύ πριν το κάνουν μόδα οι 50 αποχρώσεις το γκρί. Από τον άντρα εκείνο της παλαιολιθικής εποχής που έσερνε την γυναίκα από τα μαλλιά για να την πάει στην σπηλιά μέχρι τα σημερινά safe words που στοιχειοθετούν τα όρια, ο πόνος είναι αφροδισιακός.. Και το σκληρό σεξ είναι ένα από τα πράγματα που εκτιμούν συνήθως οι γυναίκες, ακόμα και αν χρειάζεται καμιά φορά να απελευθερωθούν έστω και τεχνηέντως από τα ταμπού που μιλάνε για έρωτα, και από όλες εκείνες τις ξενέρωτες Άρλεκιν ιστορίες που περιγράφουν άντρες με θεληματικό πηγούνι που σηκώνουν την πρωταγωνίστριά στα δυνατά τους μπράτσα, την ξαπλώνουν σε κρεβάτια με μεταξωτά σεντόνια και "μπαίνουν απαλά μέσα της".. Μπλιάξ!
Προσωπικά, την έκφραση «κάνω έρωτα» την απεχθάνομαι.. Όσο γοητευτικό και αν είναι το συναίσθημα, και απαραίτητο για να σε φτάσει στο σημείο να θέλεις τον άλλον αρκετά ώστε να του παραδοθείς ψυχή τε και σώμα, τόσο ξενέρωτο μου φαίνεται το να το βάζουμε ανάμεσα στα σεντόνια μας που οφείλουν να είναι τσαλακωμένα.. Έτσι το σεξ πρέπει να έχει δύναμη.. Και παλμό.. Και πάθος.. Και τουλάχιστον «RNB μπατσάκια» που λένε και τα αγόρια από την Θεσσαλονίκη.. Φυσικά, όταν λέμε rough sex δεν εννοούμε ντε και καλά να σε κρεμάσει ο άλλος από τον πολυέλαιο, ούτε να εμφανιστεί εξοπλισμένος με χειροπέδες και μαστίγια. Απλά ότι στο σεξ, όπως και σε όλα τα πράγματα στην ζωή άλλωστε, από κάπου ξεκινάς και κάπου φτάνεις. Ανάλογα με τις φιλοδοξίες, το πάθος, τα skills αλλά και την διάθεση του καθενός, sky is the limit.. Και αυτά που μπορούν - και πρέπει- να συμβούν μεταξύ συναινούντων ενηλίκων δεν έχουν τελειωμό.. 
Πίσω στα fetish clubs, ας πούμε λοιπόν και για το Torture Garden τότε που ήρθε στην Αθήνα . Εκεί τα πράγματα ήταν τελείως θέαμα, με fashion shows, dj s με piercings, tattoos και μαστίγια, φακίρηδες ντυμένους στα δερμάτινα και κορίτσια με κόκκινες γόβες που οδηγούσαν μηχανές, και το wildest thing που μπορούσες να δεις ήταν άνθρωποι κρεμασμένοι στον αέρα από τις ρόγες τους.. Και φυσικά, δεν υπήρχαν δωμάτια για το κοινό, όποιος γούσταρε αυτό που είδε μπορούσε να πάει να το κάνει σπίτι του, όμως θυμάμαι ακόμα πόσο είχα ξενερώσει με το κοινό του μαγαζιού που είχε θεωρήσει στην πλειοψηφία του υποχρέωση του να ντυθεί Master η Mistress – και μάλιστα με την αισθητική που ο καθένας κουβαλούσε, λες και πήαινε στο καρναβάλι - για να παρακολουθήσει ένα show.. That been said, εμείς μετά πήγαμε για σουβλάκια με πίτα και κοντοσούβλι, και βότκες, στο αγαπημένο Dirty Ginger που τότε ήταν ακόμα ανοιχτό.
Ρωτώντας έμαθα πως στην Αθήνα υπάρχουν διάφορα swingers clubs τα οποία οργανώνουν και theme nights αλλά εγώ δεν ξέρω κανέναν που να έχει συμμετάσχει.. Αντίθετα ξέρω πως διοργανώνονται απίστευτα ιδιωτικά πάρτι με αυστηρότατο guestlist και εκεί τα πράγματα είναι σίγουρα πιο ενδιαφέροντα για όσους αρέσκονται στο να εξερευνούν τα όρια τους.. Ή τα όρια των άλλων..
Και επειδή περνάω φάση σκανταλιάς και έχω κέφι για βόλτες και για εξερευνήσεις, και μετά το ευγενέστατο μέηλ του PR του Torture Garden London, σκέφτομαι σοβαρά μήπως έχει έρθει η ώρα να ξεσηκώσω τις εκεί κολλητές του και αντί για τα κλασσικά afternoon teas και dinners πάμε να δούμε πω κουνιούνται οι βάρκες και στο εξωτερικό… Θα έχει πλάκα, θα γελάσουμε σίγουρα τρελά, και θα μετά θα έχουμε θέματα να κουβεντιάζουμε στα girls nights μας για πάντα. Γιατί σε όλα αυτά τα shows η συμμετοχή δεν είναι υποχρεωτική, μπορείς να πας απλά για να χαζέψεις, αρκεί να μην τραβάς φωτογραφίες, να μην κοιτάς αναυδος σαν βλαχάκι και να μην χαλάς το cool εκείνων που συμμετέχουν κανονικά. Αφήστε που, το να είσαι τουρίστας κάπου σου δίνει και την ελευθερία να μην έχεις την έννοια σε ποιον θα πέσεις επάνω την πιο άσχετη ή την πιο άβολη στιγμή, κυριολεκτικά και μεταφορικά..
Όσο για τα άγρια παιχνίδια στο σεξ, για να επιστρέψω εκεί από όπου ξεκίνησα, η αλήθεια είναι πως - υποθετικά και απολύτως εγκυκλοπαιδικά μιλώντας- έχει απίστευτο ενδιαφέρον το να αφεθείς στα χέρια και την φαντασία κάποιου άλλου, αρκεί να τον εμπιστεύεσαι αρκετά προφανώς και να παίζετε το ίδιο παιχνίδι με τους ίδιους κανόνες.. Όσο για τους ρόλους, φαντάζομαι πως ενώ θεωρητικά κάποιος είναι ο "θύτης" και κάποιος το "θύμα" στην πραγματικότητα, όταν μπαίνεις στον χορό είναι για να χορέψεις.. Και όπως μου έχει πει σε άσχετο χρόνο αγαπημένος φίλος, γενικά στην ζωή δεν γίνεται να κάνεις μόνο φούρλες, θα έρθει η ώρα που θα αναγκαστείς να υποκλιθείς και εσύ... :-) Έτσι κι αλλιώς, αν η αδρεναλίνη είναι ένα από τα ισχυρότερα διεγερτικά, μπορούμε όλοι υποθέτω να φανταστούμε τι σημαίνει να νοιώθεις, και να είσαι στο έλεος κάποιου.. Ή να έχεις την εξουσία να κάνεις ότι θέλεις σε κάποιον, έστω και στα πλαίσια ενός παιχνιδιού... Άλλωστε το να υποτάσεις και να υποτάσσεσαι ήταν πάντα το νόημα όλης της ιστορίας αλλά και η δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.. Με τον ίδιο τρόπο που μια πίπα ας πούμε είναι το ίδιο διεγερτική και για εκείνον που την παίρνει αλλά και για εκείνον που την δίνει... Ο ένας γιατί απολαμβάνει και ο άλλος γιατί έχει την εξουσία ... στο στόμα του...
Για όσους ενδιαφέρεστε πάντως και θέλετε να κάνετε την αρχή – γιατί κάποιοι και ενδιαφέρεστε και την έχετε κάνει σίγουρα- οι οδηγίες χρήσης είναι απλές και πολύ συγκεκριμένες. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε τέτοια παιχνίδια, παίζουν ρόλους, δεν πάει να πει ότι είναι κιόλας αυτό που υποδύονται και δεν ξέρω με ποιον άλλο τρόπο να διευκρινίσω καλύτερα αυτό που θέλω να πω.. Επίσης το όχι σημαίνει όχι.. Πάντα.. Μην διακόπτετε εκείνους που παίζουν ήδη και μην χώνεστε χωρίς να ζητήσετε την άδεια. Αν υπάρχουν μηχανήματα γύρω και δεν ξέρετε πως δουλεύει κάτι καλό είναι να ρωτάτε.. Και τέλος, συνεννοηθείτε για το περίφημο safe word και μην το ξεχάσετε γιατί… εσείς θα χάσετε… Α! Και οι κύριοι να φοράτε πάντα προφυλακτικό, ναι? Σαν καλά, μεγάλα παιδάκια που είστε…
