Γράφω στο iPad, καθισμένη σε ένα από τα καφέ της Ύδρας, πίνοντας παγωμένο cappuccino, και χαζεύοντας τον κόσμο που περνάει, με φόντο την θάλασσα. Σε τρεις ώρες το Flying Cat 6 θα μας επιστρέψει στον Πειραιά και το πρώτο τριήμερο του καλοκαιριού θα έχει τελειώσει, όμως εγώ νοιώθω πως θα γυρίσω διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που έφυγα, το Σάββατο το πρωί.
Χρειάστηκαν μόλις δυο χαλαρές μέρες σ´ αυτόν τον υπέροχο τόπο για να ξεβγάλουν από πάνω μου και από μέσα μου τα τελευταία απομεινάρια της απίστευτης ταλαιπωρίας που ζήσαμε τους τρεις μήνες που πέρασαν, και σήμερα αισθάνομαι πανέτοιμη να ξαναπιάσω την ζωή μου από εκεί που την άφησα.Θα σας γράψω αναλυτικά την εμπειρία μου από την Ύδρα την Τετάρτη, οπότε προς το παρόν αρκούμαι σε μια φωτογραφία της Υδρονέτας και έναν μικρό, προσωπικό απολογισμό.
Η ζωή είναι αγρίως απίθανη και κρύβει συνεχείς εκπλήξεις, όχι πάντα ευχάριστες. Και εμείς αποδεικνυόμαστε πολύ πιο ανθεκτικοί από όσο νομίζουμε ή φοβόμαστε πως είμαστε, και ακόμα περισσότερο προσαρμοστικοί. Και έτσι, είμαστε εδώ, βρεγμένοι αλλά έχοντας κολυμπήσει απέναντι, και το καλοκαίρι ξεκίνησε, και είναι στο χέρι μας να το ζήσουμε όσο προσεκτικά χρειάζεται, αλλά και όσο πιο όμορφα μπορούμε. Παρέα με τους ανθρώπους που αγαπάμε, και με απόλυτη συνείδηση πως η ζωή είναι στιγμές μια που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει την επόμενη μέρα, το μυστικό νομίζω πως είναι στην ισορροπία του να σχεδιάζουμε το αύριο χωρίς να ξεχνάμε να απολαύσουμε το σήμερα.
Προσωπικά, από αύριο μπαίνω ξανά σε πρόγραμμα. Θα φτιάξω επιτέλους τις ντουλάπες μου, θα ασχοληθώ με το Blond και τα ροζ events μας, θα σχεδιάσω αποδράσεις, και θα προσπαθήσω να χάσω τα κιλά που πήρα μένοντας σπίτι. Δεν ξέρω τι θα καταφέρω τελικά, αλλά δεν έχει και τεράστια σημασία. Η ουσία είναι να βάζουμε στόχους και να τους παλεύουμε. Και αν τους πετύχουμε κιόλας, ακόμα καλύτερα... Στο μεταξύ, το καλοκαίρι είναι εδώ. Επιτέλους!
