Πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη και τα κεφάλια έχουν ήδη μπει μέσα, για τα καλά. Επιστροφή στην Αθήνα και στις υποχρεώσεις που πάντα κάπως καταφέρνουμε να ξεχνάμε τους μήνες του καλοκαιριού, μάλλον φταίει η λιακάδα, και αυλές, και τα θερινά σινεμά, και οι παγωμένοι καφέδες με τις κολλητές μας που κρατάνε περισσότερη ώρα απ΄ότι οι ζεστοί, και οι διακοπές που έρχονται, και μετά οι διακοπές που διακόπτονται για να συνεχίσουν λίγο αργότερα, και αυτό το κάτι στην ατμόσφαιρα που μας κολλάει όλους ανεμελιά και μαλακούρα, και έτσι όμορφα και κυρίως σοφά μελετημένα περνάει ο καιρός, και μαζί περνάνε και οι σοβαροί προβληματισμοί, μέχρι που έρχεται η επιστροφή και μας χτυπάει στο κεφάλι σαν καλοζυγισμένη σφαλιάρα.
Μιλώντας προσωπικά, αυτό που με χαλάει πέρα και πάνω απ΄όλα, δεν είναι η ατζέντα μου που αρχίζει πάλι να ξεχειλίζει από ραντεβού, ούτε το ατελείωτο γράψιμο, ούτε που πρέπει να προγραμματίσω events, εξόδους, ταξίδια και υποχρεώσεις διάφορες από τώρα μέχρι τα τέλη του χρόνου, ούτε που το σπίτι πρέπει να έρθει πάλι στα ίσα του, ούτε που ξανάρχισα δίαιτα, ούτε καν η Μπριζίτ που μαδάει σαν να μην υπάρχει αύριο με αποτέλεσμα όλα μας τα ρούχα να έχουν κολλημένες τρίχες στα πιο απίθανα σημεία.
Αυτό που με τρελαίνει είναι οι ευχές για καλό χειμώνα και οι φίλοι μου – διαδικτυακοί και μη- που αρχίζουν να ονειρεύονται βροχές, και αναμμένα τζάκια, και χιόνια, και μπουφάν ενώ το θερμόμετρο ακόμα έξω δείχνει 35 βαθμούς γεμάτους και η θάλασσα είναι ωραιότερη από ποτέ. Θα μου πεις γιατί?, θα πας για μπάνιο μεσοβδόμαδα? Θα σας πω όχι, μεσοβδόμαδα πνίγομαι και χάνομαι, αλλά έχω κάτι να ονειρεύομαι για το Σ/Κ, και στην τελική ζούμε στην Ελλάδα και όχι στο Λονδίνο, και αν κάτι μας ξεχωρίζει από τις χώρες του Βορά, της Ευρώπης και γενικότερα, είναι που έχουμε καλοκαίρι εννιά μήνες τον χρόνο οπότε σήμερα που γράφω αυτό το κομμάτι, μας περισσεύουν τουλάχιστον δύο ακόμα.
Οπότε σκέφτηκα με το σημερινό κομμάτι μου να κάνω έκκληση στα ανθρωπιστικά σας αισθήματα, αλλά και στην λογική σας, και να παρακαλέσω όσους και όσες από σας επιδίδεστε στην χειμωνολατρεία, να σταματήσετε να χορεύετε σαν άλλοι σαμάνοι τον χορό της βροχής και να γκαντεμοσαυρίζετε τον καιρό, και να αφήσετε το σύμπαν και τις εποχές να κάνουν την δουλειά τους, όσο και όπως πρέπει. Κυρίως γιατί όταν θα έρθουν τελικά οι βροχές, και το κρύο, και η υγρασία, δεν θα γλυτώσουμε από το γκρίνια, ας το παραδεχτούμε… Θα αρχίσετε να παραπονιέστε για την τιμή του πετρελαίου, και το καλοριφέρ της πολυκατοικίας που δεν θα έχει ανάψει γιατί οι μισοί ένοικοι προτιμούν να καίνε φουφού, και που θα έχει κίνηση γιατί έξω θα βρέχει και θα συμβαίνει το γνωστό μπλοκάρισμα χαλί από τοίχο σε τοίχο, και που ο δήμαρχος δεν θα έχει καθαρίσει τα φρεάτια και θα πλημυρίζει το τόπος με τις πρώτες δυο ψιχάλες, και που η υδρορροή του από πάνω θα γεμίζει με νερά την βεράντα σας, και που τα ρούχα δεν θα στεγνώνουν με τίποτα, και για όλα αυτά που θα έρθουν έτσι κι αλλιώς, αλλά τουλάχιστον ας έρθουν στον καιρό τους. Ναι?
Τώρα έχουμε ακόμα Σεπτέμβρη. Αρχές. Με ωραίες λιακάδες, με δροσούλα τα βράδια σε βεράντες και αυλές, με τα θερινά σινεμά ανοιχτά ακόμα, και με τα παγάκια να κουδουνίζουν στα ποτήρια, και με την ανεμελιά και την μαλακούρα να οδεύουν προς το τελείωμα τους μεν, αλλά χωρίς να έχουν φάει ακόμα όλα τα ψωμιά τους. Μέχρι και οι έρωτες που άνθισαν τους μήνες του καλοκαιριού είναι ακόμα ζωντανοί, μαζί με τα σημάδια από το μαγιό, τις ανταύγειες από τον συνδυασμό αλατιού και ήλιου στα μαλλιά, και αυτή την παιχνιδιάρικη λάμψη στα μάτια μας όταν και όσο θα ονειρευόμαστε ακόμα βουτιές στις θάλασσες που δεν είναι πια τόσο γεμάτες κόσμο, και αναπάντεχα τριήμερα σε σπίτια φίλων στην εξοχή, και τραπεζώματα σε καταπράσινους κήπους παρέα με φίλους αγαπημένους, και εκείνο το έργο που δεν προλάβαμε να δούμε τον χειμώνα αλλά το παίζει από Πέμπτη το θερινό της γειτονιάς.
Είπαμε, ευτυχώς στην Ελλάδα έχουμε αρκετό καλοκαίρι ακόμα μπροστά μας… ????
