The Red Sparrow ή πως να μην κρίνετε τις ταινίες από το trailer.

Χαζεύοντας στην αρχή τις χρονιάς τις καινούριες ταινίες, είδα το trailer του Red Sparrow και κόλλησα. Γιατί το έργο έμοιαζε να τα έχει όλα, περιπέτεια, sex, μεγαλουπόλεις του κόσμου, παιχνίδια κατασκόπων, μπαλέτοΟπότε περίμενα πως και πως να βγει στους κινηματογράφους και το Σάββατο πήρα τον Πάνο και πήγαμε τρέχοντας στο Village at the Mall, γιατί αυτές οι ταινίες, οι σωστές, οι πρόστυχες, βλέπονται ακόμα καλύτερα στην Gold Class που κάνει την απόλαυση διπλή.

Πήραμε τα ποτάκια μας λοιπόν, και τους ξηρούς καρπούς μας, ξαπλώσαμε στις άνετες πολυθρόνες μας, είδαμε και τα προσεχώς – τίποτα το καταπληκτικό προς το παρόν- και μετά άρχισε το έργο.Και άρχισε με πρόβλημα. Γιατί η Jenifer Lawrence υποτίθεται πως είναι η prima ballerina των μπαλέτων Bolshoi, και ΟΚ, αντιλαμβάνομαι την ειρωνεία του να το λέω εγώ αυτό, αλλά με αυτά τα κιλά, αυτό το βυζί και αυτόν τον κώλο, στα Bolshoi όχι για prima δεν θα την παίρνανε αλλά ούτε για να ράβει τις κορδέλες στις πουέντ των αναπληρωματικών.Και δεν εννοώ βέβαια πως η κοπέλα είναι χοντρή, κούκλα είναι με τα πάντα όλα στα σωστά σημεία, όμως εδώ μιλάμε για μπαλαρίνες και επειδή έχω πρόσφατη και την σειρά του Amazon Flesh and Bones, οι μπαλαρίνες δεν είναι απλά λεπτές είναι σαν κλαράκια, ειδικά μάλιστα οι πρώτες. Ε, η Jenifer δεν είναι σαν κλαράκι λοιπόν, είναι δέντρο ολόκληρο ζωή να ‘χει, και στην σκηνή που χορεύει μοιάζει περισσότερο με την Miss Piggy παρά με την Ulanova, if you get my point.Στην συνέχεια, παθαίνει ένα ατύχημα και η χορευτική της καριέρα τελειώνει, δυστυχώς για εκείνη και ευτυχώς για όλους εμάς τους υπόλοιπους, και ξεκινάει το main story όπου πηγαίνει σε μια σχολή για επίλεκτους κατασκόπους, τα “sparrows” που είναι master manipulators και εξαιρετικοί στο σεξ, και παίζουν τους εχθρούς στα δάχτυλα τους.

Δεν θα σας πω όλη την ιστορία εννοείται για να μην σας χαλάσω το φαν, η ταινία δεν είναι αριστούργημα obviously αλλά βλέπεται πολύ ευχάριστα, αν και θα μπορούσε να είναι μισή ώρα λιγότερη άρα πιο σφιχτή.Αυτό που με εντυπωσίασε  είναι πως μια ιστορία στην οποία το σεξ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο είχε τις λιγότερες και πιο ντεκαβλέ σκηνές σεξ που έχω δει τα τελευταία χρόνια, όπως επίσης πως η Jenifer κατάφερε να παίξει δυόμιση ώρες με προφορά Ρωσίδας παραδουλεύτρας και  με το πρόσωπο της τόσο ανέκφραστο που άρχισα να σκέφτομαι πως μάλλον είχε κάνει κι αυτή πρόσφατα Botox σαν κι εμένα και το πάνω μέρος του προσώπου της απήχε από τα γυρίσματα λόγω ολιγοήμερων διακοπών.Όσο για τον συμπρωταγωνιστή της – και επίσης κατάσκοπο αλλά της CIA-  Joel Edgerton, τον βρήκα και αυτόν κάπως μπούλη για τον ρόλο και την δουλειά που υποτίθεται πως κάνει. Φταίνε τα γαμημένα τα πρότυπα μας βέβαια, ακούμε κατάσκοπος και έρχεται αυτόματα στο μυαλό μας ο James Bond ή άντε ο Jason Bourne και όχι ο πλαθρομουτρίτσας με το μπυρόκοιλο. Όμως τελικά, ίσως όντως η τέχνη να μιμείται την ζωή, και αυτό το ξέρουμε πολύ καλά εμείς εδώ στην πονεμένη Ελλαδίτσα που μας έλαχαν τρομοκράτες όπως ο Κουφοντίνας και ο Ξηρός, να το πούμε κι αυτό.Τέλος, ο Matthias Schoenaerts έπαιξε εξαιρετικά τον αντιπαθέστατο, καθίκι και τριμάλακα θείο της Jenifer και διευθυντή των Ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, όπως βέβαια και ο Jeremy Irons ήταν τέλειος στον ρόλο του General Korchnoi, ενώ η καημένη η Charlotte Rampling βαριόταν εμφανώς θανάσιμα τον ρόλο της καθηγήτριας κατασκοπίας, αφήστε που μάλλον την στένευαν και οι μπότες ιππασίας που φορούσε σε όλη την διάρκεια του έργου.

Bottom line, να πάτε να το δείτε το έργο αν έχετε διάθεση για κάτι χαλαρό και ευχάριστο, αν και, προσωπικά θα το άφηνα για το καλοκαίρι. Νομίζω πως το concept θερινό σινεμά με παγωμένες μπύρες, σουβλάκια, και τσιγάρο για τους καπνίζοντες,  θα βοηθήσει πολύ το τελικό αποτέλεσμα. <3