Κυριακή με λιακάδα την ώρα που γράφω αυτό το ποστ, παρόλο που η ΕΜΥ προβλέπει βροχές. Η καθημερινή, πρωινή βόλτα της Μπριζίτ είχε άλλη χαρά έτσι όπως το πάρκο ήταν λουσμένο στον ήλιο.
Οι μέρες περνάνε σχεδόν στον αυτόματο πια, και όσο κι αν η Πολυάννα εντός μου ψάχνει ψυχαναγκαστικά να βρει το δώρο μέσα στην δυσκολία, και συχνά τα καταφέρνει, έρχονται φορές που με πιάνει το παράπονο. Ξέρω όμως καλά πως ακόμα είναι πολύ νωρίς για τέτοια, οπότε το ξεπερνάω γρήγορα και μπαίνω πάλι σε survival mood. Μόλις χτες ο Άδωνις Γεωργιάδης ανακοίνωσε και επισήμως αυτό που ενδόμυχα ξέραμε όλοι μας, πως η καραντίνα θα κρατήσει μέχρι και το Πάσχα, οπότε ας επικεντρωθούμε στην καθημερινότητα μας και στο πως θα την περάσουμε όσο πιο ευχάριστα γίνεται.
Η φίλη μου η Βίβιαν μου είπε εδώ και μέρες πως το πρόγραμμα είναι απαραίτητο σε τέτοιες φάσεις και είχε δίκιο. Βγάζουμε λοιπόν κάθε μέρα βόλτα την Μπριζίτ, το πρωί εγώ και το βράδυ ο Πάνος αφού στείλουμε πρώτα το απαραίτητο SMS, βγαίνουμε μια φορά την εβδομάδα για τα αναγκαία ψώνια στον φούρνο, το φαρμακείο και το mini market – τα υπόλοιπα έρχονται μια φορά στις δεκαπέντε μέρες μέσω online order στον Θανόπουλο- τηρούμε ευλαβικά την διαδικασία με τις μάσκες, τα γάντια, και τα αντιβακτηριδιακά προϊόντα, κάνω μια γερή φασίνα μια φορά την εβδομάδα, τα απογεύματα παίζουμε μπιρίμπα – και προς το παρόν χάνω παταγωδώς- Δευτέρα με Τετάρτη το βράδυ βλέπουμε Master Chef και τις υπόλοιπες μέρες χαρούμενες χαλαρές ταινίες ( έχουμε ήδη δει Julie & Julia, The Devil wears Prada, Down with Love, και τώρα σειρά έχουν το Four Weddings and a funeral, το Runaway Bride και το How to lose a guy in ten days), μαγειρεύω τουλάχιστον τέσσερις φορές την εβδομάδα και τις υπόλοιπες παραγγέλνουμε delivery από εστιατόρια της περιοχής μας που εμπιστευόμαστε την καθαριότητα και την τήρηση των κανόνων υγιεινής όπως η Παλιά Αγορά και το The Burger Joint, και ο χρόνος κυλάει συμπαθητικά.
Για να περνάει η ώρα, κάθε μέρα κάνω και μια καινούρια έφοδο σε ένα από τα δωμάτια του σπιτιού. Χτες ας πούμε, σε μια στιγμή τρελής νοικοκυροσύνης συνδυασμένης με επίσης τρελή βαριεστημάρα αποφάσισα να ξεκαθαρίσω την κατάψυξη μου – και το ψυγείο και το pantry – και among others ανακάλυψα διάφορα πακέτα με υπόλοιπα από κιμάδες που είχαν περισσέψει από διάφορα μαγειρέματα. Τους ξεπάγωσα, και σήμερα έφτιαξα μια μεγάλη κατσαρόλα κιμά κοκκινιστό για μακαρόνια, ο οποίος όπως βλέπετε είναι έτοιμος στα τάπερ - τρεις ατομικές και δύο διπλές μερίδες- που όταν κρυώσουν εντελώς θα μπουν στην δική μας κατάψυξη και θα τα έχουμε ωραιότατα και νοστιμότατα έτοιμα για να μπουν στις αντίστοιχες μακαρονάδες όταν θα βαριέμαι να μαγειρέψω. Το όλο project το εμπνεύστηκα από την αγαπημένη μου Βρετανίδα δημοσιογράφο και blogger Sasha Wilkins AKA Liberty London Girl που την ακολουθώ χρόνια και σας προτείνω να την ακολουθήσετε και εσείς γιατί είναι εξαιρετική.
Επίσης, από σήμερα αποφάσισα να σχεδιάζω το μενού της εβδομάδας, για να προγραμματίζω και καλύτερα τα ψώνια μου. Και εννοείται πως θα συνεχίσω να μοιράζομαι μαζί σας τις συνταγές, μια που βλέπω πως σας ενδιαφέρουν και τις απολαμβάνετε. Άλλωστε, είναι και μια από τις καινούριες μου ασχολίες το να φωτογραφίζω τις μαγειρικές μου – μου παίρνει λίγο χρόνο παραπάνω, αλλά δεν είναι πως δεν έχω άφθονο περίσσευμα- και μετά να τις ανεβάζω στα social media μου, μια που είναι και αυτός ένας ακόμα τρόπος επικοινωνίας.
Όπως και το εβδομαδιαίο διαδικτυακό ραντεβού με τις κολλητές μου για απογευματινό καφέ που κρατάει καμιά ώρα με τα γέλια μας να αντηχούν μέχρι έξω, σε τέσσερις διαφορετικές γειτονιές και δυο διαφορετικές χώρες του κόσμου. Και τώρα που τα λέω αυτά, να πω και ότι όλη αυτή η περιπέτεια μέσα από την απομόνωση μας έχει φέρει με κάποιον παράξενο τρόπο και πιο κοντά. Με μηνύματα, με μέηλ και με τηλεφωνα, επικοινωνούμε πολύ συχνότερα τώρα, και πολύ πιο ουσιαστικά, με τους φίλους μας και με τους δικούς μας ανθρώπους. Που τους έχουμε και μας έχουν έννοια, που θέλουμε να ξέρουμε τι κάνουν, πως είναι, αν χρειάζονται κάτι, και έτσι ο χρόνος που τους αφιερώνουμε μπορεί να είναι και περισσότερος από όταν τρέχουμε όλη μέρα πνιγμένοι στις δουλειές και τα busy προγράμματα μας.
Πίσω στα καθημερινά, παρόλο που εγώ δεν ντύνομαι ούτε βάφομαι για να κυκλοφορώ μέσα στο σπίτι «περιποιημένη», με βολεύουν μια χαρά οι φόρμες και τα άνετα πουλόβερ που φορούσα πάντα εντός, πέρα από το ότι περνάω πολλές ώρες γράφοντας αλλά και παιζοντας στον υπολογιστή μου, φροντίζω να μην παραλείπω την καθημερινή μου μπωτέ για κανέναν λόγο. Καθαρίζω το πρόσωπο μου πρωί βράδυ, φοράω τα serum και τις κρέμες μου, και κάνω και scrub προσώπου και σώματος δυο φορές την εβδομάδα. Προσθέστε τις μάσκες – τις beauty masks όχι τις άλλες- που βάζω μια φορά την εβδομάδα αν όχι δύο, τα νύχια μου που τα έχω κοντά και άβαφτα μετά από χρόνια και θα πάρουν κι αυτά τις ανάσες τους, την κρέμα χεριών και σώματος που είναι καθημερινά must, το μαλλί που το λούζω, του βάζω λάδια και θεραπείες και το αφήνω να στεγνώνει μόνο του χωρίς πιστολάκι, τις βιταμίνες που παίρνω κάθε μέρα, και τα γεμάτα οκτάωρα ύπνου, όταν τελειώσει ο οικειοθελής μας εγκλεισμός η επόμενη μέρα θα με βρει radiant, έστω και με γκρίζα ρίζα.
Radiant και ακόμα πιο curvy πολύ φοβάμαι, γιατί με τόσο φαγητό και με τόσο καθισιό –γυμναστική αρνούμαι να κάνω προς το παρόν παρόλο που με τόσο ανέβα-κατέβα τρεις εσωτερικές σκάλες κάθε μέρα θα αποκτήσω τρεις Βραζιλιάνικους κώλους τον έναν πάνω στον άλλον τελικά- αλλά δεν βαριέστε... Πόσες δυσκολίες μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος ταυτόχρονα?
Και μια που πάλι στο φαγητό κατέληξα, το Σάββατο το βράδυ έφτιαξα burger. Το είχε σαν δοκιμασία ασυλίας το Master Chef της προηγούμενης Τετάρτης και πήρα ιδέες, και νομίζω πως μια χαρά θα περνούσα κι εγώ από την επιτροπή γιατί όχι να το παινευτώ αλλά μου βγήκε πολύ νόστιμο, με μπιφτέκι black angus, spicy μαγιονέζα, διπλό cheddar, ντομάτα, ketchup και πατάτες που μοιάζουν με τηγανητές αλλά γίνονται στον φούρνο. Μέχρι να ανεβάσω την συνταγή, δείτε την φωτογραφία και πείτε… Δεν είναι super yummy?
