Πριν λίγο το FB μου θύμισε μόλις πως δέκα χρόνια πριν σαν σήμερα ζούσα ακόμα στο Λονδίνο, και συνειδητοποίησα πως ο καιρός κυλάει σαν νερό και πως δεν έχουμε ούτε ένα λεπτό για χάσιμο. Έχω αποφασίσει εδώ και καιρό να μην αφήνω ευκαιρίες να πηγαίνουν χαμένες, ούτε πράγματα για αργότερα, μάθαμε άλλωστε πέρσι με τον πιο δύσκολο τρόπο πως η ζωή αλλάζει μέσα σε δευτερόλεπτα και κανείς μας δεν ξέρει τι του ξημερώνει. 
Οπότε, why leave the good stuff for later όπως έλεγε χτες στη ταινία Ticket to Paradise – η οποία by the way ήταν εξαιρετικά χαριτωμένη- η Julia Roberts? Πάμε να ζήσουμε την ζωή μας με φόρα, με κέφι, με γέλιο, με ενδιαφέρον και εννοείται στο φουλ του ροζ. Και ότι είναι να γίνει, θα το λύσουμε όταν και αν συμβεί.
Δευτέρα λοιπόν σήμερα και η πόλη ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της. Μπορεί η ΕΜΥ να προβλέπει για το επόμενο Σ/Κ 38άρια, όμως χτες το σινεμά ήταν γεμάτο κόσμο από τις 8 από εκεί που το βρίσκαμε άδειο (η αριστερή φωτογραφία είναι πριν από μια εβδομάδα και η δεξιά χτες βράδυ) και αυτό το θεωρώ το επίσημο σήμα λήξης της καλοκαιρινής περιόδου.
Μπορεί να φύγουμε για κάποια τριήμερα ακόμα, και να συνεχίσουμε να κολυμπάμε μέχρι τον Οκτώβρη με κάθε ευκαιρία, όμως το καλοκαίρι έχει τελειώσει και ο κάθε κατεργάρης επιστρέφει στον πάγκο του, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά μια που σήμερα ξεκίνησαν και τα σχολεία.
Για μένα, το τέλος του καλοκαιριού φέρνει συνήθως νέα projects, και ζύγισμα. Φέτος ευτυχώς και τα δύο πάνε περίφημα. Τα μεν projects τρέχουν ήδη και σύντομα θα τα μοιραστώ μαζί σας – αρχικά να πω ότι κατά πάσα πιθανότητα θα κάνω ένα Blond event στην Θεσσαλονίκη την Κυριακή 13 Νοεμβρίου οπότε stay tuned- και στο ζύγισμα δεν έφαγα μεγάλη ήττα, τρία μόλις κιλά πάνω από αυτό που είχα καταφέρει μέχρι τις αρχές Ιουνίου, που στις 5 Οκτωβρίου που έχω κλείσει ραντεβού για επίσημο ζύγισμα στον αγαπημένο μου διαιτολόγο Γιάννη Αρκαδιανό θα έχουν χαθεί οριστικά και αμετάκλητα.
Θα μπορούσα να ξαναρχίσω το επίσημο πρόγραμμα δίαιτας και νωρίτερα είναι η αλήθεια, γιατί έτσι κι αλλιώς από τότε που επιστρέψαμε από Χαλκιδική μετράω θερμίδες ευλαβικά, όμως με το τριήμερο event του FNL στο τέλος του μήνα μπροστά μας, και ένα μικρό cigar event που οργανώνει ο Πάνος στην Θεσσαλονίκη στο καπάκι, θα βγούμε ξανά αναγκαστικά εκτός προγράμματος για τα καλά. Δεν πειράζει όμως, θα το συμμαζέψουμε και αυτό και μετά, ραντεβού πριν τα Χριστούγεννα με τουλάχιστον δέκα χαμένα κιλά, ή αυτός είναι τουλάχιστον ο στόχος μου. Μιλώντας για δίαιτες λοιπόν, και για προγράμματα διατροφής, να αδράξω την ευκαιρία να σας ξαναπώ πως το να προσπαθούμε να χάσουμε κιλά δεν σημαίνει πως πρέπει να απαρνηθούμε την νοστιμιά κατά κανέναν τρόπο. Ίσα ίσα, που για να αντέξουμε πρέπει να τρώμε νόστιμα και δημιουργικά.
Μια πολύ ωραία ιδέα την οποία μάλιστα θα φτιάξω σήμερα για lunch, είναι ο σολομός στο χαρτί. Παίρνουμε τέσσερα κατεψυγμένα φιλέτα σολομού, τα βάζουμε όπως είναι μέσα σε ένα ταψάκι που το έχουμε ντύσει εσωτερικά με αντικολλητικό χαρτί μαζί με καθαρισμένα σπαράγγια, τους ρίχνουμε από πάνω μια κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο, λίγο αλάτι, μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι, και κάπαρη αν θέλουμε πάει τέλεια, φρέσκα ή ξερά μυρωδικά (σίγουρα ρίγανη) και μια κουταλιά της σούπας μουστάρδα, τα σκεπάζουμε με φέτες λεμονιού, κλείνουμε καλά το χαρτί, τυλίγουμε το πακετάκι με αλουμινόχαρτο, και βάζουμε το ταψί στον φούρνο στον αέρα, στους 180 βαθμούς, για περίπου 15-20 λεπτά. Στην συνέχεια ανοίγουμε το αλουμινόχαρτο και το χαρτί και αφήνουμε τον σολομό να ψηθεί μέχρι να πάρει ένα ωραίο ροζ χρώμα και να είναι μέσα ψημένος αλλά όχι πολύ. Τον σερβίρουμε ζεστό περιχυμένο με το ζουμάκι του και θα δείτε πως από νοστιμιά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από μη διαιτητικά πιάτα. Και οι θερμίδες του είναι πραγματικά ελάχιστες. 
Γενικά, επειδή το έχω ψάξει πολύ το ζήτημα, θα σας δίνω κάθε τόσο ωραίες και τσεκαρισμένες συνταγές, και βέβαια, εννοείται feel free να μοιραστείτε και εσείς μαζί μας τις δικές σας. Και βέβαια, να σας θυμήσω τα τρομερά κοτομπίφτεκα της Aggi’s Chicken Farm στο Χαλάνδρι με τα οποία εμείς σωθήκαμε στην κυριολεξία γιατί είναι πραγματικά πεντανόστιμα, με ελάχιστες θερμίδες, και τα ετοιμάζω για πλάκα. Τα έχω στην κατάψυξη σε πακετάκια των επτά (τρία για μένα και τέσσερα για τον Πάνο) και όποτε θέλω να τα φάμε, τα βάζω έτσι όπως είναι κατεψυγμένα στο τεφάλ χωρίς τίποτα απολύτως, τα ψήνω δέκα λεπτά από την κάθε πλευρά, κόβω στο μεταξύ και μια σαλάτα, και τρώμε σούπερ! Τα στέλνουν και στο σπίτι πράγμα που είναι πολύ βολικό γιατί εγώ βαριέμαι αφάνταστα το πήγαινε- έλα, οπότε παραγγέλνω κάθε τόσο τρία πακέτα που με βγάζουν για περίπου έναν μήνα, και έχω βρει την υγειά μου. By the way όλα τα είδη είναι πολύ νόστιμα αλλά εγώ προτιμώ αυτά με την ρίγανη. Και εννοείται δεν κάνω διαφήμιση, κανονικά τα πληρώνω τα μπιφτεκάκια μας every single time, αλλά δεν μπορώ να μην σας το πω γιατί πραγματικά, αξίζουν τον κόπο.
Αυτά για σήμερα, καλή μας εβδομάδα και φιλιά
