Αν ασχολείστε με τα διεθνή καλλιτεχνικά, θα ξέρετε πως το όνομα του συζητιέται πολύ τον τελευταίο καιρό. Πρωταγωνιστεί στην πολύ επιτυχημένη σειρά του BBC “The trial of Christine Keeler” με θέμα το σκάνδαλο Profumo που ταρακούνησε την συντηρητική Αγγλία στα 60s, η ταινία Little Women στην οποία έχει έναν ενδιαφέροντα ρόλο απέσπασε πολύ καλές κριτικές, δουλεύει ήδη την νέα του ταινία Things Heard and Seen, ενώ είναι ένας από τους επικρατέστερους υποψήφιους για τον ρόλο του νέου James Bond.
O James Norton στα 34 του μόλις χρόνια έχει προλάβει ήδη να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές σειρές όπως το Happy Valley, το Grantchester, το McMafia, σε ταινίες όπως το Flatliners, το Belle, το Mr Jones, να παίξει σε εξαιρετικές θεατρικές παραστάσεις , να θέσει υποψηφιότητα για σοβαρά βραβεία όπως το British Academy Television Awards, και το Broadcasting Press Guild Award, να ανακηρυχθεί δύο φορές Man of the Year από το περιοδικό GQ, και να γίνει trustee του Royal Theatrical Support Trust αλλά και η φωνή και εικόνα των πασχόντων από διαβήτη τύπου ένα.
Ταλαντούχος, όμορφος, σέξι, επιτυχημένος, θα μπορούσε να είναι μια ακόμα ψωνάρα από τις τόσες που βλέπουμε στις οθόνες μας και στις σελίδες των glossy περιοδικών, όμως όχι. Στον λογαριασμό του στο Instagram φροντίζει να μοιράζεται με το κοινό του μια άλλη εικόνα, πέρα και μακριά από τις στυλιζαρισμένες πόζες μπροστά στα backdrops των promotions για τις ταινίες και τις τηλεοπτικές σειρές, ή τα εξώφυλλα των περιοδικών. Ο James της καθημερινότητας είναι ένας νεαρός άντρας που πηγαίνει σε συναυλίες, κυκλοφορεί συχνά με ποδήλατο στο κέντρο του Λονδίνου, πίνει ποτά και κάνει χαβαλέ με τους κολλητούς τους, και σίγουρα δεν κάνει πρόβα στον καθρέφτη κάθε φορά που βγαίνει από το σπίτι του.
Και αυτό είναι που – κατά την γνώμη μου anyway- τον κάνει ακόμα πιο ενδιαφέροντα. Γιατί αυτός ο άντρας που τσαλακώνει την υπέροχη εικόνα του με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, και που ποζάρει με μια τσίχλα κολλημένη στα γυαλιά του ή με ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο αγκαλιά αντί να μας δείχνει τους κοιλιακούς του – που είναι to die for by the way- ή το πόσο ωραίος δείχνει μέσα στα sur mesure κοστούμια του – που δείχνει θεός- είναι ένα λαμπρό παράδειγμα ανθρώπου που επιλέγει να ζει πίσω και πέρα από την επαγγελματική και αναγκαστική του εικόνα. Πράγμα ανακουφιστικά αναπάντεχο.
Βλέποντας τον χτες βράδυ στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς The Trial of Christine Keeler να παίζει εκπληκτικά τον άσωτο οστεοπαθητικό Steven Ward, σκεφτόμουν πως το ταλέντο και ο προβολέας με τον οποίο μερικοί άνθρωποι γεννιούνται μέσα τους είναι μεγάλο προνόμιο. Όμως δεν φτάνει αν δεν συνοδεύεται από κοφτερό μυαλό και από χιούμορ. Αυτά είναι που μας σώζουν από τις προσωπικές καταστροφές. Διαβάζοντας τις συνεντεύξεις του, πιστεύω πως ο James τα διαθέτει όλα αυτά. Και πως θα μας απασχολήσει στο μέλλον με πολύ ωραία πράγματα. Προς το παρόν, σκέφτηκα να σας τον «συστήσω» αν και είμαι σίγουρη πως οι περισσότερες θα τον ξέρετε ήδη. Και να πω με αφορμή τις χαριτωμένες φωτογραφίες του, πως η ζωή είναι ωραία όταν την ζούμε πρώτα για μας και μετά για τους άλλους. Και όταν την απολαμβάνουμε χωρίς αγωνία για τα ρετουσαρίσματα.
