Το διατύπωσε absolutely to the point χτες ο Στέλιος Σοφιανός στο Protagon: «Πανδημία κατάθλιψης». Και έτσι όπως το διάβασα και έκανε κλικ τόσο απόλυτα ξεκάθαρα μέσα στο μυαλό μου, έτσι αποφάσισα να το ξορκίσω με τον μόνο τρόπο που ξέρω καλά. Ακούγοντας τις συμβουλές των ειδικών. Και δείτε τώρα πως τα φέρνει η ζωή, και όταν αρχίζει να διαλύεται η ομίχλη εντός μας, ένα ένα τα κομματάκια που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν σκόρπια αρχίζουν και ενώνονται μαγικά, και εκεί που έβλεπες γύρω σου μόνο σκιές και σκοτάδι, διακρίνεις πια την εικόνα να σχηματίζεται, φωτεινή και ξεκάθαρη.
Να σημειώσω εδώ πως δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Αντίθετα, πιστεύω πως ότι κάνουμε το επιλέγουμε ασυναίσθητα και υποσυνείδητα για κάποιον λόγο που μπορεί εκείνη την στιγμή να μην είναι σαφής ή ορατός, όμως τελικά έρχεται η στιγμή που αντιλαμβανόμαστε την χρησιμότητα του. Κάπως έτσι επέλεξα πριν από δέκα μέρες να αποδεχτώ την ευγενική πρόσκληση της Moet & Chandon και της ομάδας των συνεργατών του Άμβυκα για ένα webinar με θέμα «Ζήσε τη στιγμή - Ζήσε στο τώρα!» και ομιλήτρια την Life & Business Coach, Μάρεα Λαουτάρη. Και κάπως έτσι πέρασα δυο ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου παρακολουθώντας μια ευχάριστη κουβέντα μεταξύ συναδέλφων δημοσιογράφων και bloggers για την καραντίνα, την πανδημία, τις αλλαγές που έφερε στην ζωή και την δουλειά μας και το πως τελικά η ποιότητα της ζωής μας είναι σε διαρκή συνάρτηση με το επίπεδο ευτυχίας που νιώθουμε. Μερικές μέρες αργότερα έλαβα ένα thank you note από το team της Moet μαζί με μια βιωματική άσκηση που πρότεινε η Μάρεα σε όλους μας : "Αφήνω τον Έλεγχο για να έχω Έλεγχο".
«Για 7 μόλις ημέρες σταματάμε να ελέγχουμε όλα όσα δεν είναι στον έλεγχό μας (ψευδής έλεγχος) και εστιάζουμε την προσοχή και τη δράση μας αποκλειστικά στις περιοχές του προσωπικού μας ελέγχου. Συγκεκριμένα όπως μάθαμε, οι προσωπικές περιοχές ελέγχου μου είναι οι Σκέψεις μου, όσα εγώ Επικοινωνώ, οι Επιλογές μου, οι Αποφάσεις μου, οι Δράσεις μου, οι Αντιδράσεις μου, τα Συναισθήματά μου, οι Στόχοι μου και για να το θυμόμαστε πιο εύκολα ο Κανόνας είναι: ’Έχω έλεγχο σε όλα τα "Μου". Στόχος της άσκησης είναι να αποκτήσουμε τη βιωματική εμπειρία συναισθηματικής απελευθέρωσης, ανακούφισης, εξοικονόμησης χρόνου και κυρίως εξοικονόμησης ενέργειας ώστε να ασχοληθούμε αποκλειστικά με τον υπέροχο εαυτό μας και να επιτρέψουμε και στους γύρω μας να διαχειριστούν με τον καλύτερο τρόπο τις δικές τους επιλογές, αποφάσεις και δράσεις.Μέσω αυτής της άσκησης αποκτούμε μια πολύτιμη εμπειρία προσωπικής ελευθερίας και σεβασμού τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και προς τους συνανθρώπους μας. Η άσκηση "Αφήνω τον έλεγχο για να έχω έλεγχο", βοηθάει στη δημιουργία καλύτερων σχέσεων με τους γύρω μας ενώ μειώνει το επίπεδο πίεσης, άγχους και υπερφόρτωσης που τόσο συχνά όλοι αισθανόμαστε.»
Δεν έκανα την άσκηση, δεν ήμουν και στα πολύ καλά μου τον τελευταίο καιρό όπως ξέρετε όσες και όσοι με ακολουθείτε στα social media, κράτησα όμως το μέηλ και χτες, διαβάζοντας το κομμάτι του Στέλιου για την Πανδημία Κατάθλιψης συνειδητοποίησα πως από όλα αυτά για τα οποία στεναχωριέμαι, αγχώνομαι, χάνω τον ύπνο μου, και τρελαίνομαι, είναι έμεσες ή άμεσες συνέπειες του lockdown μεν, στην πραγαμτικότητα όμως ελάχιστα περνάνε από το χέρι μου. Τα περισσότερα έχουν να κάνουν με εξωτερικούς παράγοντες τους οποίους δεν μπορώ να επηρεάσω με κανέναν απολύτως τρόπο. Απώλειες και θέματα υγείας, τιμολόγια που καθυστερούν να πληρωθούν, η αίτηση για την επιστρεπτέα προκαταβολή που κόλλησε στο σύστημα, τα projects που μένουν στάσιμα γιατί η αγορά έχει πατήσει το pause, η τοξικότητα κάποιων ανθρώπων, ο Κρόνος που εξακολουθεί να με παιδεύει , εμένα και εκατομμύρια άλλους Αιγόκερους σε όλη την γη…. Πράγματα που δεν μπορώ να τα ελέγξω αλλά τα αφήνω παρόλα αυτά να με επηρεάζουν, να με αποσυντονίζουν, να με ρίχνουν ψυχολογικά, και κυρίως να με κρατάνε πίσω γιατί μου στερούν το κέφι, την φόρα, και την έμπνευση για να κάνω πράγματα αντί να μένω μουδιασμένη και στάσιμη.
Και ξαφνικά, με αυτή την συνειδητοποίηση, η άσκηση της Moet ήρθε και ταίριαξε μαγικά με την ανάγκη μου να ξεκολλήσω από το τέλμα και να κοιτάξω προς την σωστή κατεύθυνση. Που είναι μπροστά, ψηλά και μακριά. Έτσι, αποφάσισα να κάνω focus σε ότι μπορώ να κάνω εγώ. Σε ότι περνάει από το χέρι μου, σε ότι μπορώ να κάνω για να λύσω τα προβλήματα αντί να τα αφήσω να με ρουφήξουν. Και σαν κλείσιμο ματιού από το σύμπαν, στο πλαίσιο μιας συζήτησης το μεσημέρι στο Privilege Beach House στην Astir Beach, η αγαπημένη μου φίλη Πέννυ Ζαγκλαρίδου είπε μια μεγάλη κουβέντα. «Όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα που σου φαίνεται βουνό, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το κόψεις σε κομμάτια, και ένα ένα, να αρχίσεις να τα λύνεις. Αν πανικοβληθείς, ή αν το αφήσεις να σε τρομάξει, είσαι χαμένος.»
Πάμε γερά λοιπόν, πίσω στο ροζ, στην αισιοδοξία, και στην παραδοχή πως μερικές φορές πρέπει απλά να έχουμε την δύναμη να αποδεχτούμε το αυτονόητο. Πως όταν έχουμε την συνείδηση μας ήσυχη πως έχουμε κάνει το καλύτερο που μπορούμε ανάλογα με τις περιστάσεις, δεν έχει νόημα να αυτομαστιγωνόμαστε επειδή δεν καταφέραμε να κάνουμε θαύματα. Και σας προτείνω να δοκιμάστε να κάνετε την άσκηση και εσείς, γιατί όντως δουλεύει! Είναι απίστευτο πόση ενέργεια σπαταλάμε για πράγματα που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να επηρεάσουμε/λύσουμε, και πως στο τέλος της μέρας η μάταιη αυτή προσπάθεια μας αφήνει ξεπνοημένους και κατάκοπους. Ενώ αν την κρατήσουμε και την διοχετεύσουμε σε ότι περνάει από το χέρι και την επιρροή μας, μπορούμε να κερδίσουμε μικρές μάχες και τελικά γιατί όχι, ακόμα και τον πόλεμο. Έτσι κι αλλιώς είναι τόση η ικανοποίηση που θα αντλούμε στο process, και τόση η ενθάρρυνση που θα παίρνουμε, που θα φτάνει για να μείνουν γεμάτες οι εσωτερικές μας μπαταρίες στο φουλ. Και με γεμάτες μπαταρίες, ψυχραιμία και καθαρή ματιά, μπορούμε να παλέψουμε τα πάντα και για τα πάντα.
Όπως λέει άλλωστε και το μήνυμα της Moet & Chandon , ας θυμόμαστε να "Ζούμε στο Τώρα", εδώ που βρίσκεται ολόκληρη η δύναμή μας και βέβαια, ας φροντίζουμε να επιβραβεύουμε τον υπέροχο εαυτό μας για κάθε μικρή νίκη που πετυχαίνει! Cheers to life!!!
