My dear Blondies
Λένε πως η ζωή κάνει κύκλους και μάλλον έχουν δίκιο, γιατί η ιστορία μου με το διαδίκτυο ξεκίνησε πριν από δεκαπέντε χρόνια με ένα ημερολόγιο που ανέβηκε για πρώτη φορά ανώνυμα, στην πλατφόρμα της Athens Voice. Εκεί, στις Μέρες και Νύχτες στην πόλη του Ποτέ Ποτέ πήρα το βάπτισμα του πυρός υπογράφοντας ως Fevis και με όπλα την περιέργεια μου για όλο αυτό το καινούριο που ανοιγόταν μπροστά μου και την γοητεία που μου ασκούσε το εγχείρημα, και ασπίδα μου την ανωνυμία που με προστάτεψε από τα αποτελέσματα πολλών κακοτοπιών τότε που ακόμα μάθαινα να κολυμπάω στα βαθιά, άρχισα να μοιράζομαι μαζί σας κομμάτια από την ζωή μου.
Τα χρόνια πέρασαν, πολλά άλλαξαν και άλλα τόσα έμειναν – κατά βάθος- ίδια, το διαδικτυακό μου ημερολόγιο μετακόμισε, έγινε στήλη και στην συνέχεια άλλαξε όνομα και έγινε site, και εγώ βέβαια κάπου στην πορεία άρχισα να το υπογράφω με το αληθινό μου όνομα συνδέοντας το όχι μόνο με την δημοσιογραφική μου καριέρα αλλά και με το χρώμα που δίνει τόνο στην προσωπική μου κοσμοθεωρία. Το ροζ. That been said, αυτό το ροζ site που τόσο αγαπώ και που μετράει πια πέντε χρόνια, έχει περάσει ένα σωρό φάσεις πειραματισμού που δεν τα πήγαν καθόλου άσχημα κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, αλλά που όμως δεν κατάφεραν να με κάνουν να αισθανθώ ότι κατάφερα να το φτάσω εκεί που ήθελα τελικά. Μέχρι που η ατάκα ενός πολύ αγαπημένου μου φίλου ήρθε και μου έκανε κλικ. Και σαν να μπήκαν όλα τα κομμάτια του πάζλ στην θέση τους, ήρθε η εικόνα και έλαμψε μέσα στην απόλυτη – τελικά- απλότητα της.
«Πρέπει να σταματήσεις να προσπαθείς τόσο πολύ» μου είπε ο φίλος μου μέσα στην κουβέντα μας, και είχε δίκιο. Γιατί όσο πιο πολύ προσπάθησα να βάλω καινούρια πράγματα σε μια συνταγή που ήταν πολύ πετυχημένη από μόνη της, όσο πιο πολύ την στόλισα, την φόρτωσα, την γύρισα μέχρι που την ζάλισα, τόσο πιο πολύ απομακρύνθηκα τελικά από αυτό που μου άρεσε τόσο in the first place. Και που άρεσε και συνεχίζει να αρέσει και σε σας. Έτσι, το Blond (con)fusion από σήμερα ξαναγίνεται το online ημερολόγιο μέσα από το οποίο γνωριστήκαμε. Δεν είναι κανένα μεγάλο μυστικό άλλωστε. Σας αρέσει να διαβάζετε για την ζωή μου και εμένα μου αρέσει να μοιράζομαι μαζί σας διάφορα κομμάτια της. Αυτή η αλληλεπίδραση είναι που μας έφερε εδώ μέσα από μια πορεία δεκαπέντε χρόνων, και που μεγάλωσε την αρχική παρέα μας και την έκανε κάτι ζωντανό.
Γιατί το Blond είναι πια κάτι πολύ περισσότερο από ένα ακόμα site. Είναι μια φωτογραφία που κατάφερε να βγει έξω από την κορνίζα, και μια παρέα που απλώνεται μέρα με την μέρα έξω από τις διαδικτυακές σελίδες και που μας δίνει την ευκαιρία να ανταλλάσσουμε ιδέες, και εμπειρίες, και να βρισκόμαστε και στην πραγματική μας ζωή μέσα από τα events, και να μοιραζόμαστε κοινά γούστα και κοινούς κώδικες, και να με τιμάτε με την εμπιστοσύνη σας όταν λανσάρω κάτι καινούριο είτε είναι μια συνδρομητική προσπάθεια είτε είναι τα Blond boxes, και γι΄αυτό δεν θα πάψω ποτέ να σας είμαι ευγνώμων. Τα έχω γράψει ξανά όλα αυτά, αλλά δεν πειράζει γιατί τα εννοώ απολύτως. Και είμαι της άποψης πως τα ευχαριστώ μαζί με τα σ’ αγαπώ και τις συγγνώμες πρέπει να τα λέμε όσο πιο συχνά μπορούμε εκεί που τα οφείλουμε. Έτσι κρατιέται το κάρμα μας καθαρό και η ψυχή μας φωτεινή.
Πίσω στα του Blond η ύλη θα παραμείνει η ίδια, έτσι κι αλλιώς πάντα έγραφα ότι μου άρεσε, απλά θα αλλάξει το format. Έχουν κάτι που αγαπώ ιδιαίτερα οι σελίδες των ημερολογίων, νοιώθω σαν να μιλάω σε φίλες ή στον εαυτό μου και αυτό κάνει την διήγηση αλλά και τις εκμυστηρεύσεις πιο εύκολες. Φυσικά μαζί μας θα εξακολουθήσει να είναι η γιορς τρούλη Αλεξάνδρα Σταυροπούλου με την στήλη της Φάσιον Πολίς, και έχω στα σκαριά μια ακόμα συνεργασία που ελπίζω να μου καθίσει και που είμαι σίγουρη πως θα σας αρέσει πολύ, αλλά γι΄αυτή θα σας πω όταν έρθει η ώρα. Μαζί μας παραμένει και η αγαπημένη Valmont που είναι πια κομμάτι του Blond όσο είναι κομμάτι της προσωπικής μου beauty routine, δηλαδή άρρηκτο, και as we speak ανανεώνω κι άλλες συνεργασίες – και επίσης δουλεύω και πάνω σε καινούριες- οπότε ότι κλείνει θα το μαθαίνετε άμεσα.
Το τέλος του Αυγούστου με βρίσκει ξεκούραστη, ανανεωμένη και επιτέλους δημιουργική μετά από πολλούς δύσκολους μήνες που τους πέρασα σχεδόν σε νάρκη, πράγμα που επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά τον Χοϊμέ που μας έμαθε στην αυτογνωσία να μην φοβόμαστε να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε κάθε φάση που περνάμε δίνοντας της τον χρόνο να κάνει τον κύκλο της και να τελειώσει. Σε mood αισιόδοξο λοιπόν, και ροζ, έχω τόσα πολλά που θέλω να κάνω, με πρώτο και καλύτερο το καθιερωμένο μας Blond picnic που φέτος θα γίνει το Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου το μεσημέρι στον γνωστό και αγαπημένο κήπο του Πύργου Πετρέζα και που για μένα θα έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί πέφτει ανήμερα στην γιορτή μου και το νοιώθω σαν ευκαιρία για ένα μεγάλο πάρτι, να με γιορτάσουμε παρέα. Save the date λοιπόν και από την Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου που το Blond επανέρχεται in full speed, θα σας ενημερώσω για όλες τις λεπτομέρειες.
Ένα άλλο project που έχω και που θέλω να κάνουμε μαζί έχει να κάνει με την μαγειρική. Που μετά τις καραντίνες μπήκε στην ζωή μας για τα καλά και apparently θα παραμείνει - δεν υπάρχει κανάλι χωρίς μαγειρικό show στην νέα σεζόν, τι Master Chef, τι Top Chef, τι Game of Chefs, δεν θα προλαβαίνουμε να βλέπουμε συνταγές και ίντριγκες- οπότε σκέφτηκα και εγώ πως αφού θα μαγειρεύουμε που θα μαγειρεύουμε, και θα τρώμε που θα τρώμε, γιατί να μην το κάνουμε υγιεινά? Βέβαια μαζί μου μιλάτε, μην φανταστείτε τίποτα νερόβραστες και βαρετές βλακείες, εγώ αρνούμαι να φάω οτιδήποτε δεν είναι νόστιμο και sexy που λέει και μια φιλενάδα μου, οπότε ετοιμαστείτε για συνταγές που θα τα σπάνε και που θα είναι και guilt free. Τι καλύτερο?
Αυτά προς το παρόν γιατί σας πήρα λίγο μονότερμα, αλλά τι να κάνω που μου είχατε λείψει? Και που είμαι πολύ ενθουσιασμένη για όλα όσα έρχονται, και πολύ αποφασισμένη αυτό το φθινόπωρο και αυτόν τον χειμώνα να τον περάσουμε ωραία, no matter what. Ραντεβού στις 6 του μήνα λοιπόν, και μέχρι τότε, keep smiling. It’s both free therapy and the best makeup a girl can wear.
Σας φιλώ,
