Ο καιρός κυλάει σαν γάργαρο νεράκι, και συνειδητοποίησα πως το ροζ μου site κοντεύει να κλείσει πια τα τέσσερα του χρόνια όταν πριν μερικές μέρες ψάχνοντας κάτι, έπεσα πάνω στο πρώτο του post.
Βέβαια, ο χρόνος είναι κλέφτης, και από εκείνη την πρώτη χρονιά – και εκείνη την γελαστή παρέα που πρωταγωνιστεί στις φωτογραφίες- έχουν αλλάξει πολλά. Όπως έχει αλλάξει αρκετές φορές κατεύθυνση και το ίδιο το Blond που πέρασε από χίλια κύματα μέχρι να βρει το concept, τον βηματισμό και τον ρυθμό του.
Σήμερα όμως, νομίζω πως είμαστε πια στον σωστό δρόμο. Και αυτό είναι κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά, κυρίως γιατί έγινε χωρίς να χρειαστεί να συμβιβαστώ με πράγματα και με ανθρώπους που δεν μου ταίριαζαν, και παρόλο που η επιμονή μου να μην γράφω τα ίδια πράγματα με όλους τους άλλους, να μην ανεβάζω δελτία τύπου, και να ποστάρω μόνο πρωτογενές υλικό και εμπειρίες που τις έχουμε ζήσει είτε εγώ η ίδια ή οι συνεργάτες μου, σίγουρα καθυστέρησε την επιτυχία, χάλασε τις σχέσεις μου με πολλές εταιρίες και με πολλά PR agencies, με αποζημίωσε τελικά με σοβαρές και σταθερές συνεργασίες με εταιρίες και ανθρώπους που το status τους ανεβάζει και το δικό μου και που η αισθητική τους ταιριάζει απόλυτα με την αισθητική του Blond.
Όταν είσαι και επιχειρηματίας εκτός από δημοσιογράφος, και χρηματοδοτείς εσύ την δουλειά σου, έχεις μεν μεγαλύτερο ρίσκο και αυξημένες υποχρεώσεις, έχεις όμως και την πολυτέλεια να παίρνεις τις αποφάσεις για το πως θα την τρέξεις. Eπειδή λοιπόν το χρήμα – όπως και η "δόξα"- δεν ήταν ποτέ οι πρώτες μου προτεραιότητες, ( ο Πάνος με κοροϊδεύει πως όταν μια δουλειά αρχίζει να αφήνει κέρδη εγώ συνήθως αποφασίζω να την αφήσω και να ξεκινήσω κάτι καινούριο) στήνοντας το Blond επέλεξα να μην κάνω εκπτώσεις στην αισθητική ή τα όνειρα μου, με ότι οικονομικό κόστος συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Μην με παρεξηγήσετε, ούτε πλούσια είμαι ούτε σνομπάρω τα λεφτά. Και φυσικά, κατανοώ πως άλλοι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν την δυνατότητα ή την διάθεση να κάνουν το ίδιο, και το σέβομαι απολύτως. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορώ να βιοπορίζομαι από το Blond και ταυτόχρονα να κάνω ακριβώς αυτό που θέλω όπως το θέλω. Μέχρι στιγμής, το fun part προηγείται με διαφορά. Οπότε, I’m just stating my facts.
Τα οποία είναι πολύ σαφή και συγκεκριμένα από την πρώτη μέρα, άσχετα με τις όποιες δοκιμές περιεχομένου και ύφους. Σε αυτό εδώ το site θέση είχαν, έχουν και θα έχουν μόνο τα προϊόντα εκείνα που χρησιμοποιώ εγώ η ίδια, τα πράγματα που μου αρέσουν, τα μέρη που αγαπώ, οι εμπειρίες που ζω, οι προσωπικές μου ιστορίες, οι προβληματισμοί μου, οι σκέψεις μου, όπως και οι απόψεις ανθρώπων που εκτιμώ και που σέβομαι. What you see is what you get και γι' αυτό, πολύ συνειδητά, δείχνω πάντα αυτό που είμαι. Με τις ατέλειες, τις δυσκολίες, τα προβλήματα, τις απογοητεύσεις, τις ρωγμές, αλλά και τα γέλια, τις χαρές, και όλα όσα με κάνουν έναν κανονικό άνθρωπο με μια κανονική ζωή. Την βρίσκω ακακουφιστκή αυτή την διαφάνεια, γιατί δεν χρειάζεται να προσπαθώ, να πιέζομαι ή να αγχώνομαι για να διατηρήσω μια στημένη εικόνα. Και όπως έχω γράψει αρκετές φορές, οι τέλειες εικόνες, οι τέλειες ζωές και οι τέλειες σχέσεις μου φέρνουν μια θλίψη επειδή ξέρω πολύ καλά πως δεν υπάρχουν και το βρίσκω πολύ μάταιο να υποκρινόμαστε πως τις έχουμε.
Άλλωστε, έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή την ζωή, και αυτό το ξέρουμε όλοι όσοι έχουμε περάσει τα είκοσι κάτι. Δεν είναι ωραίο, ούτε δείγμα ωριμότητας να καυχιέσαι και να κουνάς στους άλλους την ζωή σου σαν σημαία επιδεικνύοντας αυτά που δεν μπορεί να έχει, δεν είναι έξυπνο να μην παραδέχεσαι πως αυτές οι glossy εικόνες είναι και «φτιαγμένες» και κυρίως perks μιας δουλειάς, και δεν είναι σωστό να προτείνεις προϊόντα και υπηρεσίες χωρίς ποτέ να αναφέρεις πως συνεργάζεσαι με αυτές τις εταιρίες και πληρώνεσαι για να γράψεις ότι γράφεις, παρουσιάζοντας τα πάντα σαν "επιλογές" σου. Κυρίως, είναι κουτό μετά από όλα αυτά να θέλεις το κοινό που σε διαβάζει να σε εμπιστευθεί.
Έρχεται μια ώρα που πρέπει να διαλέξεις τι πρέπει να κρατήσεις και τι να αφήσεις - και φυσικά να υποστείς και τις όποιες συνέπειες - αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη καλό είναι να βλέπεις την μεγάλη εικόνα και να επενδύεις στο μέλλον, παρά να αρπάζεις λαίμαργα ότι βρεθεί στον δρόμο σου ρισκάροντας τελικά να χάσεις την αξιοπιστία σου. Και να συμπληρώσω εδώ πως στο εξωτερικό η διαφάνεια, το να είσαι ξεκάθαρος δηλαδή απέναντι στο κοινό σου για το όποιο πληρωμένο σου content, για τις προσκλήσεις, τα δώρα ή τις συνεργασίες σου είναι απαραίτητη προϋπόθεση, και γίνονται εκατοντάδες ειδικά σεμινάρια για τους επαγγελματίες του χώρου πάνω στο θέμα. Αν παρακολουθείτε ξένους bloggers στο Instagram ας πούμε, θα έχετε σίγουρα δει τα posts που γράφουν εμφανέστατα: "paid collaboration". Ξέρω πως στην Ελλάδα τα πάντα φτάνουν με καθυστέρηση, αλλά άμα θέλουμε να πουλάμε επιδραστικότητα, καλό είναι να είμαστε τουλάχιστον ενημερωμένοι για το πως γίνονται τα πράγματα και έξω απο το μικρό χωριό μας.
Ο Ζάχος Χατζηφωτίου, αγαπημένος φίλος των γονιών μου, έλεγε συχνά πως η επιτυχία μετριέται με τις αντιδράσεις των ανταγωνιστών σου. Όσο πιο πολύ ανεβαίνεις, τόσο πιο πολύ τους ενοχλείς. Τον έχω θυμηθεί δεκάδες φορές τον τελευταίο χρόνο, χαμογελώντας βέβαια γιατί έχω την τεράστια πολυτέλεια να μην χρειάζεται να ασχολούμαι με μικροπρέπειες. Και για να μην νομίσετε πως ξαφνικά καλαμοκάβαλησα και εγώ, μιλάω για την πραγματική επιτυχία, εκείνη που μετριέται με στατιστικά της Google και με συγκριτικά στοιχεία στο FB, και που φέρνει απτά αποτελέσματα, όχι μόνο λόγια. Γιατί πέρα απο το να λιβανιζόμαστε μεταξύ μας και να αυτο-παινευόμαστε, καλό είναι στο τέλος της μέρας να φέρνουμε και αποτελέσματα, όχι μόνο φρου φρου και αρώματα, και λαλαλά.
Anyway. Ευτυχώς υπάρχει άφθονος χώρος για όλους μας εκεί έξω, και είναι στο χέρι του καθενός και της καθεμιάς μας να αποδείξουμε την αξία μας σε βάθος χρόνου. Έτσι κι αλλιώς, ο καθένας μας είναι μοναδικός. Ο καθένας μας έχει το στυλ του, την προσωπικότητα του, τις εμπειρίες του, ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του και ζει την ζωή του με τον δικό του τρόπο, και έτσι ο καθένας μας γράφει και τις ιστορίες του μοναδικά. Και οι μόνοι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν πως οι πολλές διαφορετικές φωνές ανοίγουν την αγορά, και την μεγαλώνουν, είναι εκείνοι που προφανώς δεν νοιώθουν σίγουροι για τα ταλέντα και τις δυνατότητες τους και φοβούνται πως η σύγκριση θα τους δείξει λίγους. Η εσωστρέφεια είναι μειονέκτημα στην δουλειά, όπως και στην πολιτική. Το εξηγεί παραστατικότητα η παροιμία: "κακό χωριό τα λίγα σπίτια".
Και τελικά, με αμένσιοτα ή χωρίς, με κομπλεξισμούς ή χωρίς, με κατινιές ή χωρίς, με ίντριγκες ή χωρίς, η ζωή προχωράει για όλους μας. Και η όποια επιτυχία έρχεται ή δεν έρχεται ανάλογα με την δουλειά, την έμπνευση, την μοναδικότητα και το ταλέντο του καθενός μας. Και ανάλογα με το ήθος και τις επιλογές μας βέβαια, και εγώ προσωπικά επιλέγω να κοιτάζω την δουλειά μου και να μην χαλάω πολύτιμη ενέργεια ασχολούμενη με το τι κάνουν οι άλλοι. Μάλλον γιατί εμένα μου αρέσει πολύ η ζωή μου έτσι όπως είναι, με τα πάνω και τα κάτω της, και προτιμώ να την ζω και να την απολαμβάνω αντί να παρακολουθώ, να συγκρίνομαι, και να ανταγωνίζομαι τις ζωές των άλλων. Και αυτό νομίζω πως βοηθάει την δουλειά μου να είναι εξωστρεφής, πολύχρωμη, και ελπίζω ενδιαφέρουσα.
Υ.Γ. Με την ευκαιρία, θέλω να ευχαριστήσω τις εταιρίες και τους ανθρώπους που με στηρίζουν και με εμπιστεύονται. Την Valmont για την υπέροχη συνεργασία – είναι μεγάλη μου τιμή να είμαι η αποκλειστική τους συνεργάτης για την Ελλάδα στο κομμάτι των δημοσιογράφων/bloggers- την Amvyx S.A., την Darphin, την Anassa Organics, την The Smiling Hippo, την Λιάνα Βουράκη, τον Ευριπίδη Γουργουλίδη,την Αντουανέτα Κουτσουράδη, την Άσπα Ξυδάκη, την Αλεξάνδρα Σταυροπούλου, τον νονό του Blond Πάνο Σταθόπουλο για το τόσο "Ευούλα" λογοπαίγνιο/τίτλο, και βέβαια τον γραφίστα της καρδιάς μου Ιάσονα Δεληγιάννη-Φέτση (που έφτιαξε και το εορταστικό artwork που βλέπετε), και τον σύντροφο μου στα πάντα Πάνο Δεληγιάννη. Πέρα από την υποστήριξη, μου δίνουν δύναμη και με ωθούν να είμαι ακόμα πιο προσηλωμένη στους στόχους μου, για να μην τους απογοητεύσω.
Πέρα και πάνω απο όλα όμως, ευχαριστώ εσάς που με διαβάζετε, και που με στηρίζετε, και που με εμπιστεύεστε, και που είστε δίπλα μου σε κάθε βήμα, σε κάθε event, σε κάθε ιδέα. Το έχω γράψει δεκάδες φορές, και δεν θα βαρεθώ να το γράφω ξανά και ξανά. Είστε ο αέρας στα πανιά μου, η φόρα μου και η δύναμη μου. Χωρίς εσάς τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτό. Νοιώθω αφάνταστα τυχερή και ευγνώμων που συναντηθήκαμε, έστω και διαδικτυακά. Και δεν θα σταματήσω να ψάχνω τρόπους για να σας ανταποδίδω όσο πιο συχνά μπορώ έστω και ένα κομμάτι από την αγάπη που μου δείχνετε.
Άντε, με το καλό και στην δεκαετία..
